İsmet Zeren Şiirleri - Şair İsmet Zeren

Seni sevdik ey yaralı çocuk
Gözlerimiz kan çanağı
Seni bekledik geceler boyu ey çocuk
Bu aşk bizi bitirdi ekinlerde
Bağ bozumlarında tükendik ey çocuk
Sular dağlara doğru aktıkça

Dert etme
Tasa etme
Çözüldü derler
Bozuldu derler
Renk verme
Kaş çatma

Acaba
Beni sevmişmiydi
Diye mi soruyorsun
Hemde bunca yıldan sonra
Sen hiç bakmazmısın
Aynalara be koçum

Sarı bir gül gibi solabilirim
Kuru bir dal gibi kalabilirim
Seni beklemekten ölebilirim
Geleceksen gülüm geç olmadan gel

Yoruldu yüreğim durdu duracak

Sarıydı rengi suların
Dağlara akıyordu
Yukarı
Denizler ağlıyordu
Balıkların sesinden
Kirletilen

Mazide kalsada İstiklal Harbi
Kaybolsa toprakda Şehidin kabri
İçimde kaledir Eyyüb'ün sabrı
Sancaklar burçları delecek birgün

Şimdi boynu bükük canım Sakarya

Gün solacak
Ben öleceğim
Belki birkaç damla gözyaşın
Islatacak mezar taşımı

Gün solacak

insan sevdikleri kadar insandır
erkek hataları kadar erkektir
kadın duyguları kadar kadın
eğer hatalarıyla seviyorsa kadın erkeği
o benim kadınımdır
o benim

İnecektir dağlardan
Sevdamızı söyleyen hıçkırık yağmurları
Korkuların ve kem gözlerin vadisine
Kem gözler kıskanır belki
Sevdamızın ıtır kokusunu

Söyle baba güneş hangi candadır
Söyle baba ateş hangi kandadır
Gurbet ellerinde sararıp soldum
Söyle baba sıla hangi yandadır

Söyle ana bahar hangi dağdadır