İsmet Zeren Şiirleri - Şair İsmet Zeren

Eğer bu şehir yaşıyorsa
Martıların özgür çığlıklarında
Ve şehir hatları vapurlarının
Nihavent şarkılarında
Ve Anadolu'dan gelen çaresiz gölgelerin
Ayak seslerinde

Hıçkırıkları küstürme
Küseceksen bir kendine,bir bana,birde kaderine küs
Nasılsa bitecek bir gün
Sen gibi,ben gibi ağlaya ağlaya
Doymayarak dünyaya
Yavaş yavaş bitecek

Sessiz ve sakindiler
Hiç rahatsız etmediler
Yapraktılar
Meyve idiler
Söz idiler
Cümleydiler

Sensiz meyhanede akşam oluyor
Kadehler boşalıp yine doluyor
Ilık buselerim sensiz kalıyor
Gençliğim bu gece elde soluyor

Bir kadın sahnede fasıl yapıyor

Gelirsen
Ne bulacağını
Sanıyorsun
Giderken
Götürmüştün zaten
Bırakacağın herşeyi

Kavuşacaksam bir gün
Bunca hasreti yaşadıktan sonra
Dağların ötesinde ki
Gurbet şehirlerinde
Bir anlamı olmalı

Sen benim gözyaşıma bakma
Gözyaşım hüznünden
Senle yaşadığım güzel günlerin
Biliyorum o güzel günler
Bir daha geri gelmeyecek
Bundan sonra daha güzelini yaşasak da

Kırmadım
Kırmaya kıyamadığım
Bir tek sen kaldın
Ela gözlü kadın
İçimde ışıklar sönerken bir bir
Zamanın ıssızlığında

Dert küpünde oyun olmaz
Kulağında küpe yoksa
Günün ilk ışıklarının
Seher yeli delip geçer
Üşürsün
Gün vurmamış

Kırmızı fularını çıkar be kadın
Türkü söyle,şarkı söyle,bir şeyler yap
Durup bakma kapı girişinde yüzüme öyle
Valizini bırak,dudağın oynat,,ıslık çal
Eteğini savur,rujunu yenile,derinden bak
Tahta döşemedir,ritm tut ayaklarınla