İsmet Ülker Şiirleri - Şair İsmet Ülker

Giderken beni de aldın benden…
Tutamadım seni, ne gelir elden…
Ne yazık ki emir büyük yerden…
Çaresiz, boyun büküp gidişini izliyorum!...

Sen bensiz bir defalığına öldün…

Bir şarkı çınlar kulaklarımda...
Mazide kalmış eski bir şarkı...
Takılmış dilime birkaç kelime;
Mırıldandığım bu şarkı, o şarkı...

Dolanmış dilime üç beş kelime...

Söyle felek; benimle zorun ne?
Bir gün olsun, gülmedin şu yüzüme.
Düşünmekten, uyku girmez gözüme.
Düşmanlarımı güldürür, beni ağlatırsın.

Kahpe felek, benimle derdin ne?

Dün gece sokağından geçtim…
Evinin ışıkları yanıyordu…
Sensiz, çaresiz yine içtim…
Kabuk bağlayan yaram kanıyordu…

Gökyüzünde milyonlarca yıldız;

Bana “Ayrılmalıyız” derken telefonda—
Beynimden vurulmuşa döndüm o anda...
Seninle konuştuğumuz zaman zarfında
Öldüm, öldüm dirildim be Funda.

Buğulandı gözlerim, ağlayamadım—

Bugün ölsem, gam yemem.
Çile derdim var demem.
Dolu dolu yaşadım hayatı,
Bunu asla inkâr edemem.

Şu anda aşk bitse,

Bu gece; ilk buluştuğumuz sahile gittim...
Uzandım kumsala; uzun, uzun gökyüzünü seyrettim...
Sonra sahil boyu yürüdüm biraz, senden bir iz aradım...
Anılar canlandı gözümde; efkarlandım, bir sigara sardım...

Biliyorum, çare değil sensizliğime; fakat yine de bir teselli işte;

Gelip kapımda yatsan,
Gece gündüz yalvarsan,
Pişman olup ağlasan,
Geçti Bor'un pazarı,
Sür eşeği Niğde’ye.

Mecnun Leyla için çöllere düştüyse,
Ferhat şirin için dağları deldiyse,
Kerem aslı'nın aşkıyla yandıysa,
Ben de senin için delirmedim mi?

Şimdi onların aşkı birer efsane

Gözlerini görmezsem, güneşim doğmaz...
Yüzünü dönmezsen, sabahım olmaz...
Seninle el ele gezip tozmasam...
İnan ki, aşkın bir anlamı kalmaz...

Gel, gözünü seveyim...