İsmet Barlıoğlu Şiirleri - Şair İsmet Ba ...

Dün gece seni okudum kutsal bir metin gibi,
Saygıyla koyarak rahlemin üstüne,
Önünde dizler çöktüm huşuyla,
Çektim elimi-eteğimi dünya gailelerinden,
Şafak sökene kadar okudum,
Bir tek saniye bile geçmedi

Gerek mi var duvarlarımı asmaya resmini?
Adını gömleğime işlemeye?
Ben seni aynalarıma konuk etmişim,
Baktığım zaman gördüğüm,
Ben seni tesbih etmişim elime tanesiz,
Çekip çekip duruyorum yıllar yılı

Saklama, biliyorum;
Sendin mavi suları Van Gölü ‘nün,
Tatvan seferindeki vapurların düdüklerindeydin,
Ak köpükler içindeki iskelede durmuştun.
Bir serin sabah misali
Aktamar Adası ‘na

Gözlerim kalıyor sisler içinde
Ve ıslanıp duruyor kirpiklerim
Ne zaman bir tren sesi duysam,
Senden bir kere daha ayrılacakmış gibi
Eriyor yüreğim şamdanlardaki mumlarca
Ve varlığım oluyor amansız devler karşısında

Bomboştum, kamilleştim,
Saygı görmek hakkımdır.
Birçok sırla güreştim,
Saygı görmek hakkımdır.

Hiç almadım, hep verdim,

Sırlara İlk Dokunuş

Değdiği yeri bıçak gibi kesen kış rüzgarı akşam ezanından sonra çıktı. Birbaşlarına kalmış karlı sokaklar, perdelerini ıssız sokaklara kapatmış evler, karın karnı altında nereye gideceğini bilemeyen gariban yollar, kardan yapraklar kuşanmış ağaçlardaki iğreti yuvalarında ötmeye korkan kuşlar rüzgarın egemenliğine çarçabuk giriverdiler.
Durgun gözlerle önündeki ocağın yükselip alçalan, yelpirdeyen, dönen dolaşan, esneyip yaylanan alevlerine dalıp gitmiş olan Hikmet Dede, önce kulaklarının seslendiğini sandı, sonra soluğunu tutup kapıya kulak verince, donmuş tahtalara inen yumruk seslerini rüzgarın ulumasından ayırabildi.
- Güm… Güm… Güm…
- Kimdir o?

Yapraklar arasından süzüldü yine güneş,
huzmeler ağır ağır saçlarında geziyor.
Kapa da gözlerini renk içinde melekleş,
Zira bu güzel bahçe bir cennete benziyor.

Yuvarlak omuzların kalmış ışık içinde,

Dün gece uyurken seni seyrettim,
Masallardan gelen bir kuş gibiydin.
Yüzünün rengini güle benzettim,
Yorulup renklere konmuş gibiydin.

Sanki dört yanında gelincik vardı,

Su değildir eski pınarların çam oluklarından akan,
karanlık rüzgarın sinesinde ağlayan su değildir;
gözyaşımdır tutup dizginleyemediğim,
akmasını bir türlü önleyemediğim,
kimseler için kıyamadığım bir damlasına,
kalmış senin yoluna

Aman mahzunlaşma; yüreğim kanar,
Sızlar ciğerlerim,
Gözlerim yaşarır,
Senin mutlu olabilmen için
Açar gönlüm ellerini Tanrı ‘ya
Yalvarır.