güneşi gözyaşıyla söndürünceye dek
kalbin ülkesinde savaş hiç bitmeyecek
tarihin en feci düellosuydu sevmek
bu yolun sonu ateşlerden geçecek
usanmak mı, yılmak mı, korkmak mı
ezberim kötüdür, dedi adam
kusura bakmayın köpeklerin adını aklımda tutamıyorum
hem ayrı ayrı ezberlemeye gerek görmüyorum
hepsi de aynı değil mi ki
para verdiğin kadar havlıyorlar
para verdiğin kadar suçluyor
ezberim kötüdür, dedi adam
kusura bakmayın köpeklerin adını aklımda tutamıyorum
hem ayrı ayrı ezberlemeye gerek görmüyorum
hepsi de aynı değil mi ki
para verdiğin kadar havlıyorlar
para verdiğin kadar suçluyor
hüznün şehrinde aşk gülücükleri
ve bir kadının yakasında veda gülleri
yılda bir defa düşen şimşek sanki
milyarlarca insan arasından sadece onu seçmiş gibi
aynı bakışta başlayıp da tükenen
birinin içindeki hayvanı dışarıya çıkarmak istiyorsan
ona biraz insan gibi davran
şımarmada geç kalmayacaktır...
kırk yıl önce ezberlenmiş
hiç kullanılmamış
hiç işe yaramamış
ama asla unutulmamış bir tabiat kanunu gibi
ne vakit acı çekse sol yanım
gözlerimin önünde canlanıverir gözlerin
benim abilerim Kazakistan'da
Rus polisinin levyeleriyle kafa tası parçalanırken
Afganistan'da öğrencisi için mayına basıp ayaklarını kaybederken
Bosna'da, Tuna'da sulara karışıp boğulurken
Tanzanya'da beyaz diye sopalarla dövülürken
Afganistan Savaşı'nda okul bahçesine mezarını kazıp
adın kana düşmüş bir alev gibi dolanır içimde
dedim
adın cana düşmüş bir ölüm gibi kıvranır içimde
inanmadı, sustu ve gözlerini kapadı
adın bir güneş gibi aydınlatır dünyamı
siz benden kendimi inkar etmemi istiyorsunuz
hayır ben kendimi inkar edemem
bir cinayet işledim
bıçağı soysuzun kalbine sapladım
elim titremedi, içim korkmadı diyemem
belki masum değilim, ama katilim, diyemem
sen ne yazarsan yaz
ben altına imzamı atarım
bilirsin, bir tek kaybetmekten korkardım
artık ondan da korkmuyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!