bir cinayet sonrası
gözyaşların damlamış avuçlarıma
küçük bir iz bırakmış aşk
yaprakları dökülmüş ağacın dallarına
o gün dünya durmuşçasına
bakmışız birbirimizin gözlerine
ben senin düşlediğin kadar varım
düşlediğin kadar mutluyum
ve düşlediğin kadar acı çekiyorum
ben senin hayal edebildiğin kadar varım
parmaklarının arasında hikayem
gözlerinde can lekesi
dilinden dökülür aşk denizi
mutluluğun resmi sanki
ah Nilüfer nasıl söylesem ki
seni sevemem hadi git şimdi
beklerim korkma seni
bir intihar gibiydi gözlerin
ne vakit kıyısına dayansaydım aşkının
ateşle su arasında tutuşuverirdi yüreğim
hani bir volkan gibi kaynarken
taşıp da çağlayamam diye korkardım
ölümü kuşatmak için
kıtalar aşmış gibi
o bir savaş habercisi
çağlar değiştirmek için gelmiş gibi
aşk değil mi ki
tarihin en büyük dünya harbi
adam gemileri karadan yürütmüş
savaşlar kazanıp tahtlara kurulmuş
adamın adını tarih yazmış
ben bir ölüyü kalbimde taşımışım
dağlar, taşlar, denizler yürütmüşüm
imkansızı başarmışımken
giderken birinin seslenmesini istersin
ardından “dur gitme” diyecek biri
sadece yokluğunun acısını hissedecek biri
seni kalbinde var etmiş
ve yok etmekten korkan biri
köpekler savaş istiyor
sokaktan gelmiş kral kesiliyor
kemiği bolca yemiş de
hepinizi yok ederim diyor
iki fare boğmuş, bir kedi ısırmış
ormanlar aleminde
hangi cümle anlatır
ölüm denen o ıssız vedayı
çölden bir deniz gibi
kuruyan hayali
ve yarım kalmış her şeyi
lapa lapa ağlayan bir şehir düşün
düşün ki bir şehir taşlara yazmış acılarını
buz tutmuş gözlerinde yaşları
hiç bir yere sığamayan kocaman yürekli insanlar gibi
terk etmiş de gelmiş herkesi
uzak ve soğuk bir inzivaymış onunkisi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!