İlyas Memiş Şiirleri - Şair İlyas Memiş

Ne bu ırmaktan içmek ne yıkanmak önemli.
Ne bu sulardan geçmek ne ıslanmak önemli,

Parlak donanmalarla uğurlanmak nafile,
Nehrin öte başında karşılanmak önemli.

Sürgün, vahşet, soykırım, katliamlar, savaşlar…
Ne yazık yeryüzünde âdemoğluyla başlar.

Dünyaya gelir gelmez katle başlamışız biz,
Değil mi kan bağıyla biz Kabil’in nesliyiz.

İstemem mevsimleri ne bahar ne yaz olsun,
Ne karanlık kumsallar ne sahil ne saz olsun.

Dinsin coşkun dalgalar, durulsun fırtınalar,
Ne ılık meltem essinler ne serin poyraz olsun.

Bir kuş ki gönül konsa kırılır hangi dala,
Bir düş kalkar hudutlar düşse gölgesi yola.

Mart 2012

Ya insanın önünde hayaller alçak kalır,
Ya da çürük hayaller için insan alçalır.

Şubat 2013

Yağan son yağmurlarla olsa da zemin ıslak,
Kaysa da altımızdan bir kısım kaygan toprak,

Batsak da çamurlara bu son heyelanlarla,
Sağlamca yere bastık kayaya oturarak.

Hikmet değil mi gaye, kalbe bu mana yeter;
Bir gün olsa da tatmak, seyretmek cana yeter.

İdrak içindir hakkı ne varsa kainatta;
Varabilirse eğer bu zevk insana yeter.

Battı bir güneş daha, geçti ömürden bir gün;
Yine söndü umutlar, çöktü kalplere hüzün.

Çekildi zirvelerin gölgesi ovalardan,
Sarardı yaprakları ufuklarda gündüzün.

Gün geçmesin ki hayat ağacından bir yaprak,
Düşmesin bu toprağa sararıp kuruyarak.

Gün geçmesin ki umut bahçesinden bir çiçek,
Solmasın yağmurların ardında bekleyerek.

Son bulur baharlar, bu yazlar bir gün.
Yemyeşil bahçeler beyazlar bir gün.

Hazana dönüşür neşeli bağlar,
Kurur dallarında kirazlar bir gün.