Hiç doğmadın sanki
Ana kucağına alınmadın.
Ninniler dinleyip,
Oyunlar oynamadın.
Hiç çocuk olmadın sanki
Bir ağaç gölgesi bulup, şehirden ırak,
Uzan! diyor içimde bir his, boylu boyunca.
Zihnini meşgul eden ne varsa bırak,
Unut diyor, ne biriktiyse ömür boyunca.
Soyunu, sülaleni, ananeni unut.
Muhabbet duymayan aşktan ne anlar
Nefsinin hevâsını muhabbet sanan var
Edebinden susarken hep saygılı olanlar
Kem sözü samimiyet sananlar da var
Kaba kuvvet olamaz kudretin ölçüsü
Sabah uyandığında, şükredip yeni güne
Gün doğumunda güneşi selamlıyorsa
Ve sımsıkı sarılıyorsa sevdiğine,
Yaşıyordur insan, sabahı anlıyorsa...
Ekmeğinin peşine düşüyorsa yılmadan
Hep umuda olmuyor yolculuklar.
Sürüklüyor insanı bazen, diyar diyar.
Her zaman vuslata varmıyor yollar,
Bazen ayrılık, bazen terk-i diyar...
Terk-i diyar ederken ayaklar gitmez.
Mevlanın bu kuluna, hayatı bahşettiği,
Ana baba yanında, dünyayı keşfettiği,
Memleket sevdasını, ruhuna nakşettiği,
Seve seve yaşadığım, yer Yüksekyayla...
Uzak kalsam da sevdan, terk etmedi yüreği.
Her günah işleyen sarhoş olaydı
Sokağa çıkacak yüz mü kalırdı
Kötünün yolları yokuş olaydı
Yeryüzü bu kadar düz mü kalırdı
Dünya ne mahpus ne de saraydı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!