İlhami Canbolat Şiirleri - Şair İlhami C ...

İlhami Canbolat

Topraktan gelenin yine toprağa,
Yeniden dönüşüdür hayat dediğin.
Taze bir fidanın kuru yaprağa,
Evrilip sönüşüdür hayat dediğin.

Daha doğar doğmaz masum bebeğin,

Devamını Oku
İlhami Canbolat

Nerde doğdum, milletim kim, atam kim.
Yerim yurdum neresi? Nerde eyledim mukim
Senden gelen dertlere Senden başka bir hekim
Arayıp da sorduysam hesabını sor bana...

Nerde, nasıl kazandım, nafakamı, paramı

Devamını Oku
İlhami Canbolat

Beş duyuyla hissedip, aklın idrak ettiği
Tüm nimetler için şükret yüce Mevla'ya
Karıncadan kainata ne varsa halk ettiği
Bir hikmeti vardır, zikrederler Mevla'ya

Başıboş değildir, kainatta mahlukat,

Devamını Oku
İlhami Canbolat

....
Huzur,
Bir bardak çaydır, dost sohbetinde
Sevdiğin kişiyle muhabbetinde.
Huzur muhabbete davettir.
Davete icabettir…

Devamını Oku
İlhami Canbolat

İbrahim'in imtihanı, Nemrut'un ateşiydi.
Ateşe serinlik vermek, Yaradanın işiydi...

“Ol” dedi mi Allah, ateş güler İbrahim'e
Samimiyet ölçüsünde, ulaşırsın Rahim'e

Devamını Oku
İlhami Canbolat

Güneşten daha parlak, aydan daha güzeldi
Yusuf ki her haliyle, Hakk katında özeldi

Mevla bahşetti O'na, bir rahmâni rüyayı
Secdede gördü şemsi, onbir yıldız ve ayı

Devamını Oku
İlhami Canbolat

İçimde bir çocuk var, pervasızca gülen
Etrafraki herkesten gülücükler bekleyen.
Bir çocuk var içimde, çocukluğunu özleyen
Ve zamana inat, çocuk kalmak isteyen

Içimde bir çocuk var, sebepsiz ağlayan

Devamını Oku
İlhami Canbolat

Yazılan ne varsa, yaşanır kaderde
İnsanı görmek gerek gamda kederde
Çaresiz kalanlar tahammül eder de
Belaya sabretmek, er kişi ister

Örfünü adetini, özünden bilmemişe

Devamını Oku
İlhami Canbolat

Unuttu insan, yaratan Rabbini
Kulluk bilinci dillerde kaldı.
Nefsine mahkum etti kalbini
Kendini herşeyin sahibi sandı.

İnkârlar, isyanlar, azgınlık, zulüm

Devamını Oku
İlhami Canbolat

....

İnsan…
Biraz et, biraz kemik,
Birkaç damla kan, bir miktar su,
Ömür yolculuğuna çıkmış akarsu.

Devamını Oku