Sonumuz teneşir,
İki kova soğuk su.
Beni imam tanımaz,
Seni cemaat bilmez,
Kiminde dünya derdi,
Kiminde ölüm korkusu.
Ben ne şairim,
Ne de bir deli.
Aşktan sarhoş,
Zincire vurulmuş,
Bir köleyim.
Hala yaşıyorsam,
Bana alnımdaki derin çukurları sorma,
Susuz yaz gecelerimin serabı sensin.
Yüzün solgunmuş çökmüşsün deme,
Çöl görmüş vahalarımın sebebi sensin.
Avuçlarım, ellerinde bu çizgiler de ne deme,
Şehr-i İstanbulun,
Dar sokaklarında,
Yemek kokularını,
Birbirine karıştıran,
Balkonlarda iplere,
Dizilen çamaşırları,
Gönül harlarına sebeb olanım yar,
Serin ak, senden nasibimi alayım.
Benim hallerimden anlayanım yar,
Sev beni, ben de seni anlayayım.
Onunmaz hallerde bırakanım yar,
İçimize çektiğimiz havayı
Seven canı sevilen cananı
Uğruna can verilen vatanı
Güneşi Ayı ve Yıldızları
Ruhlarımıza dikilen elbiseleri
Ya- HAK herşeyi sana boçluyuz.
Bana verdiğin sözün,
Senedini aklımda,
Tuttuğum elllerinin,
Sıcaklığını ellerimde,
Baktığım gözlerinin,
Umudunu yüreğimde,
Dillerde bir mutluluk şarkısı,
Sen salıncaklarda sallanan,
Ben seni hızlı hızlı sallayan,
Geldin derken geri dönüşler,
Her sallanışta bir mutluluk,
Kimlere anlatsam sevgini,
Sevme o bir hayal diyorlar.
Bana ayan beyan gözlerin,
Onlar, seni hayal biliyorlar.
Yanıp tutuşan şen benim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!