Biz, bir elin beş parmağıydık,
Farklıydık ama, hep bir eldeydik.
Ad koydular insanlar her birimize
Başımızda olana, baş parmak
İşaret edenimize, işaret parmağı
Ortada kalanımıza, orta parmak
Bugün buradayım,
Kim bilir yarın nerede!
Söylesene güzelim,
Olacakları kim bilebiliyor?
Bugün gülüyorum,
Gözlerinin, bendeki derin büyüsü olmalıydı,
Sana ipsiz bağlanışım, nasıl izah edilebilirdi?
Seni, bana her halinle güzel gösteren şey,
Akılla izah edilmiş olsaydı, hiç başlamazdım.
Hala saklıyorsam, güzel gözlerini gözlerimde,
Sevmeseydim sever miydin?
Bana hiç böyle gelir miydin?
Ömrümün açan güneşi,
Gönlümün bitmez neşesi.
Böyle sıcak bakar mıydın?
Aklın bin bir ipi vardır
Kimisiyle kuyulara inilir
Kimisiyle fezaya çıkılır
İnsek de, çıksak da,
Bir ucu gönle bağlı olmalıdır.
Aklı varda bir karış havada
Koymuş herkesi aynı kefeye
Serseri bir kuş gibi gezer de
Çarpar ayna diye pencereye
Yara, bere, çizik içinde kalır,
Derdini anlatamaz kimselere
Tükendi nakd-i ömrüm yaban elinde,
Hak olan gerçeği, yaşarken buldum.
Dört mevsim vardır dediler ömürde,
Henüz kırk iki idim, hepsini gördüm.
Selam versem de, selam vermeyen,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!