Kalplerimiz üzülecek ki,
Üzüldükçe fark edilecek!
İnsan oldukça bizler,
Herkes bundan nasiplenecek.
Kalbinin yarısıyım diyenler bile giderler,
Üzülme,
Allah(C.C) tamamlar, yarım kalanlarını.
Bahçende gül olsun istiyorsan
Gül sevmeyi bilecek
Her şeye rağmen güleceksin
Gözlerinde yaşı eksik olmayan
Üzüntüye kapılmayacak
Üzülme Can, sevenimi yaraladım diye,
Sevende mutlaka izi kalacaktır ok kirpikli bakışların
Yoldan çıkaran bakışların karşılığı hardır,
Kim bilebilir, onlar belki de yaraladığına mükafattır!
Kimi sarmaşıklar, Allah diyen bülbüle yuvadır
Herkes bir şeyler keşfediyor diye üzülmezsin can
Bulmuşsun, herkesin uzak durmayı başardığı yalnızlığı!
Fark etmişsin, sen yokken, seni yoktan var edeni
Huzur vermiyordur artık sana, insanların boş kahkahaları
Bir Şair abin vardı, bir sene yattı, Rabbin onu aldı
Gönül sarayımın Mimarı,
Onu özenmişte yaratmış.
Emanete iyi bakayım diye,
Bana kendisini hatırlatmış.
Yoldan ayrılmayayım diye,
Sen beni tanıyanlardan sorma
Bilenlerin bilmediği bir haldeyim.
Ellerini, ellerimden çözdüğün,
Bir başına bıraktığın yerdeyim.
Ortalığa saçılmışken duygularım,
Saçınıza papatyalar yakışır
Ellerinize kırmızı güller
Gönlünüze seven gönüller
Olur ya üşür yürekleriniz
Unutmasın sizi kardelenler
Çok beklediniz içimde,
Yeter artık dışarı çıkın!
Karşılaşırsak bugün yarın,
Aman suskun kalmayın,
Ona sevdiğimi hatırlatın!
Şiirimi kendimde yazarım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!