İbrahim Yay Şiirleri - Şair İbrahim Yay

...

Hırsızlığınıza yardım ediyorum son anda kendi hayatımdan çaldığımızı farkettiğimde.
Beni kendimi kandırmak için kullanıp sonuna kadar gücümden faydalanıyorsunuz.
Fark edip en son sizlerden ve bu çirkin hayattan uzaklaşmaya çalışıyorum bir şekilde.
Halâ çekinmeden kolumdan tutup sözde haklı sebeplerle geri dönmemi istiyorsunuz.

Gün günün peşine takılmış zincir halkaları gibi, ilerliyoruz ucundan birisi çekerken;
Ne biri diğerinden farklı, ne de aynı bir hedefimiz olmamışçasına dağılıyoruz,
Kendi zahmetlerimize güvenip sadece, kimseninkine değer vermeden bakıyoruz,
Kör olduğumuz halde, sözde gözlerimiz görüyor iken, kendi kendimizle dalga geçiyoruz.
En büyük espiriyi patlatacak olanı beklerken, yine soğuk bir tanesi çıkıp konuşuyor,
Trajik anların kütüphanesinde birçok şey yaşanırken, sadece susmayı icbar edip, ettiriyoruz...

Gelen kalbime darbedir uzaktan temassız,
Beni yıpratması normal, değil ki acısız.
Söylenilenlerin umrumda olmadığı yerdeyim,
Ruhum ve bedenim bekliyor cansız...

Vur yüzüme sevmediğini en azından kötülüğünü göreyim.

İsteksizliğin isteksizliği artık yetmedi mi durduğun yanımda?
Her günümü zorlayan sınavlarından bir sonuç çıkmadı mı?
Zevk mi alıyorsun ben can çekişirken bu dikenli yolda?
Hiç şöyle bana bakıp acıdığın olmadı mı?

Ne ki... Canım yanıyor, sadece dışımdan sessizim...
Bir bakıyorsun ki kalbim sızlıyor derinlerden.
Ne aşkı, ne yaşlı demeden, tükeniyor hayat,
Aklımda bir şeyler kalmış o anlamsız işkencelerden.
Üzülüyorum, üzgünüm, ağlayasım var, yok olmaz...
Neden, neden, neden, neden, ne... Bilmiyorum...

Çırpındıkça... yıpranıyorum, yorgunum.
Ağrılarım var sürekli başa çıktığım.
İki tarafım birbirine zıt, çelişiyorum.
Şen şakrak olduğumda hissedemiyorum,
Diğer yandan hep acıların içindeyken.
Herhangi bir anlama tutunamıyorum,

Kendini nasıl tarif edersin; ince veya uzun?
Ben Beşiktaş'tayım denize doğru bakıyorum...
Orada siyahlar içindeyim görebiliyor musun?
Üstümde mont, altımda kot, sırtımda çantam..

Severek yaşadım halâ da yaşamaya çalışıyorum,

Bir kıtanın bir kıyısındayım, diğer kıtanın kıyısına bakıyorum; Gecede titrek ışıklarlarla kapalı yüzeyine.

Hemen yukarıda, ufkunun üstünde sönük yıldızları arıyorum; Yetişemiyorum uzaklığındaki güzelliğine.

Ben ki seni seçiyorum, belki güzel geleceğimi kuruyorum; Anlatırken sevgimi döküyorum heceye.

Ceviz ağacı..., ...ağaçları...
Renkler canlı canlı, mavi ile yeşillik karışımı.
Arada ince bir çizgi var dağlar ve ufuktan yaratılmış.
Yerin serinliği, havanın ahengi çok güzel.
Esen rüzgar, sallanan dallar ve yaprakları..

İnsanlığın içinde insanlık deyip neler yapıldı...
Susuyoruz yine, göz göre göre öldürülüyoruz.
Irkçılıkğa, cinsiyetçiliğe ve daha nelere benzettiler,
Pisliklerini örtbas etmeleri için bahane bekliyoruz.

Kimisi doktor, kimisi siyasetçi, kimisi reklamcı...