Burçak tarlasında konca misâli,
Bu yörenin tek yıldızı Gülizâr.
Kim dediyse omuzuna vebâli,
Komşu köyün deli kızı Gülizâr.
Seher vakti bülbüllerle ötermiş,
Bu nasıl bir âni gidiştir böyle,
Giderken bir haber veremez miydin?
Usandıysan benden açıkça söyle,
Yalandan bir hatır soramaz mıydın?
Dün gece buhranlar içinde idim,
Âdem’le Havva’yı eyle tefekkür,
Dünyaya gelişte sır göreceksin.
Peygamber neslinden gelmişiz şükür,
Hemcinsini her dem yâr göreceksin.
Geliş gibi,gidiş dâhi mutlaktır,
TABİATLA BİR GÜNÜM
Efil efil estikçe seher yeli afakta
Esrarlı bir büyünün düğümleri çözülür
Canlılar uykusundan uyanırken şafakta
Memurun,emeklinin hâli duman ki duman,
İskarpinler pençeli delik deşiktir tuman,
Ayırana aşk olsun karıştı tane saman,
Enflasyon gözü doymaz bir amansız canavar,
Biri yer biri bakar kıyamet ondan kopar…
Âlem-i, ervahta, huzurda idim
Fezlekem verildi hükmü kadere.
Hakkımızda böyle yazılmış ferman,
Yolumu döndürdü sulbü pedere.
Orada dolaştım elsiz,ayaksız,
Rakkas gidip geldikçe bir ileri bir geri,
Ömrümü ufalıyor sessiz sessiz geceler.
Bulutlarda gizleyip umutları bir peri,
Yaralı yüreğimi hüzün tülüne beler.
Vay yüreğim, vay yüreğim,
Hep bahar olmaz ya, bakarsın bir gün,
Elbet gelir ömrün hazanı gönül…
Sen istemesen de dünyadan sürgün
Olmanın, gelecek zamanı gönül...
Ne malda vefa var, ne de nakitte,
Sen ne füsunkâr bir sır, ne onulmaz yarasın,
Izdırabın bile hoş, bayram gibidir yasın.
Bir kere girmeye gör kâlbin bir kenarından,
Top yekün duyguları sıyırırsın kınından.
Ömür bir ırmaktır akar ha akar,
Önüne set,baraj kurulmuyor ki.
Kimini güldürür,kimini yakar,
Kaderin önünde durulmuyor ki?
Hayatı acılar,inatla dener,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!