İbrahim Kavas Şiirleri - Şair İbrahim Kavas

Uzaklarda bir selam dalgalanır
Hem de çoook uzaklarda...
Bakınca, sanırsın ki;
Kuytu bir köşede saklanmış
Kanarcasına sallanan bir gelincik sanki.
Kurşuni göğe ışık katmak isteyen

Dağ yamaçlarında açan çiçeklerin
Kokusunu bilmezsin,
Renklerini de!
Dert türküleriyle üzerinde uçan turnalarla
Sırdaştır yorgun gönüllere, o çiçekler.

Ben sende gizliyim, özünde cevher
Gözde pençe filiz, ışığında fer.
Sabahın yıldızı ufkunda seher
Yoluna ölecek ben, adsız nefer.

Artık gelmez diye umudu kırılanlar
Sevdikleriyle çoktan kucaklaştı.
Adı sanı unutulanlar bile
Anılarıyla yeniden boğuldular.
Adım adım kaybolup gittiğin
Gün, saat, dakika saydığım

Yerçekiminden merkezkaç kuvvetine,
Öglid Pisagor bağıntısından
Atom çekirdeğinin zerresine kadar
Onca yıl emek verdin bana.
Her şeyim; öğrettiğin her şey "A" harfiyle başladı,
Ömrümün "A" harfi sensin öğretmenim...

Sevdanın adını sordum
Dalında salınan güler yüzlü bir güle.
Dikendir dedi, dokununca acıtır yüreği
Sevda kandır; tende biriken damla misali...

Sevdanın adını sordum

Ellerini ve dizlerini toprağa dayayıp
Dallarını bulutlara yaslayarak
Üzerinde bir çok canlıya mekan olmuş
Yaprak yaprak güneşe el sallayan
Bir ağaç düşün: Görkemli ve vakur.
Kısaca;

Azgın dalgalara dayanıyorsa eğer
Mendireğin şu taşları;
Senin hatırınadır sevgili
Bunu adın gibi bil.
Çünkü; her gün her saatte
Bekliyorum seni bu yerde.

Gece inip de
Koca bir karanlık çökünce pencereme
Hemen çekerim perdelerimi
Simsiyah zamanın üzerine...
Sokaklardan çekilince el ayak
Sıcak mutlulukların atılırken kucağına herkes

Sorup sorgulayan hiç olmasa da
Göz açıp dünyaya doğarız oğul.
Her insan doğarken çok ağlasa da
Gülüp oynayarak yaşarız oğul...

Dünyaya yaşamak için gelinir