İbrahim Kavas Şiirleri - Şair İbrahim Kavas

Hatırlar mısın?
Dağlardan esen sevda rüzgarlarıyla
Yanarken tenimiz,
Biz uzak diyarlarda yaşanan
Hülyalara dalardık
Koyun koyuna...

Akşam olup gizlenince güneş dağlar ardına
Bir yumruk düğümlenir bağrıma, hasret adında.
Tel tel sökülürken kalbim sızım sızım sızlar da
Kahır çöker sineme, ağı hançer gazabıyla...

Batma güneş, beni yalnız bırakma bir başıma

Düşün;
Sevmek gibi…
Örneğin, Fırat ile Dicle misali
Nice yolları kat ettikten sonra
El ele tutuşup okyanusa ulaşmak gibi…

Gece inip de
Koca bir karanlık çökünce pencereme
Hemen çekerim perdelerimi
Simsiyah zamanın üzerine...
Sokaklardan çekilince el ayak
Sıcak mutlulukların atılırken kucağına herkes

Kalemimin karasından
Bir göçmen kuş kanatlandı.
Özleme karılmış yürek dolusu
Bir toz kalktı
Defter yaprağımın beyazından.
Sonra;

Lalezar, gülizar, güller içinden
Şırıl şırıl akan dere üstünden
Yemyeşil kırlardan, dağ başlarından
Düşe kalka gelmek istedim sana...

Bana uçmayı öğret
Kanat süzüp gitmek gibi
Gemilere eşlik edip
Okyanusları aşmak hani.
Dallarda öten minik serçelerle

Uzaklarda bir selam dalgalanır
Hem de çoook uzaklarda...
Bakınca, sanırsın ki;
Kuytu bir köşede saklanmış
Kanarcasına sallanan bir gelincik sanki.
Kurşuni göğe ışık katmak isteyen

Güneşin battığı yerdeki
Şu ulaşılmaz kızıl gurupta
Duyguların otağ kurduğu yüce dorukta
Birleşen gönüllerin sessiz en derin yerinde
Güvercin kanadından alınan narin bir tüyle
Vurun, öldürün beni

Gözlerden uzakta
Bir taşın gölgesinde
Zarif boynunu yana eğmiş
Güleç yüzlü narin nergis...
Şen cıvıltılarla telaş içinde
Yuva derdinde çırpınan kırlangıç...