İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Madem dünyaya gelip gelmemek elimde değildi,
Yapılması gerekenlerin bilincinde olmam lazım.
Madem ölüp de tekrar dirilmek var,
Yaşadıklarımın hesabını verebilmem lazım.

Madem Allah kul hakkına karışmıyacak,

Mahir bir hırsız olabilseydim,
Önce sevdalı gözlerin sürmesini çalardım.
Sevmeyi bilen gönüllere girebilseydim,
Önce sevmeyi düstur edinmişlerin gönlüne girerdim.

Aşkın dağlarının doruğuna çıkabilseydim,

Konuşmuyor artık şakıyan dilim
Tutmuyor sevgili yar nasırlı elim
Bırakıp giderse beni aniden
Halim ahvalim olur pür elim

Azaldı gözlerimin feri

Gelin, sevgi matkabıyla delelim yalçın kayaları,
Sabırla dikelim,dikebildiğimiz kadar fidanları,
Tahmin ettiğimizden daha güçlü,daha gür güverir,
Sevdaya boğalım,başı dumanlı,doruğu karlı dağları.

Dikeceğimiz her fidan, sevgi abidesi olsun neşeyle,

Korkarım gözlerin keminden,
Korkarım tutulmayan yeminden,
Korkarım aşkıma yuva yaparken,
Temeli sağlam olmayan zeminden.

Korkarım riyakarların şerrinden,

Sevmeyi şiar edinenler kalmamış,
Ebediyete göçenlerin yeri dolmamış,
Sevdalıların sevgiyle ektiği çiçekler,
Güverdikçe yeşermiş ama solmamış.

Bir zamanlar sevda gemileri batmazmış,

Cıvıldaşan kuşların ahengine takıldı hafsalım,
Bu ne düzen, bu ne intizam, şaşırdım kaldım.
Her şey yerli yerinde, büyük bir mükemmellik var,
Bu güzellikleri, daima kendime örnek aldım.

Yaradılan her canlı, sorumluluğunu bilmekte,

Başına alıp gitmiş özüm özümden
Sevdalıyım dönmem sözümden
Gül kokan yar gitmiyor gözümden
Nasıl olacak, akıbetimi bilemedim

Gülden ağır bir kelime söylemedim

Ne olur!
Tebessüm et gamzeli yanaklarından, güller dökülsün!
Aşkın kördüğümleri bir anda çözülsün!
Kendini dev aynasında görenler,
Nur cemalinin karşısında kalbinin tam ortasından vurulsun!

Ne geceler geceliğini yapıyor,
Ne de gündüzler.
Ne seven gerekeni yapıyor,
Ne de sevilen.
Ne seviyorum demekle oluyor,
Ne de sevilen sevildiğini bilip yetinmekle.