İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Düştüm sevdanın dağından,
Yarin kokusu gelir bağından.
Allah korusun seveni, sevileni,
Şerli insanların hileli ağından.

Düştüm sevdanın girdabına,

Efkarlı geceler eder insanı yar ile sarmaş dolaş
Yarin yokluğunda bağlanır gönle taş
Sevda yollarında aranır fellik fellik
Ama bulunmaz yardan başka yoldaş

Efkarlı geceler eder insanı yar ile senli benli

Eridim bittim, azar azar,
Arzuhalci halim ahvalim yazar.
Tam işlerimi rayına oturttum derken,
Zalim felek dayalı düzenimi bozar.

Eridim bittim, gün be gün,

Sevdanın envai türlüsünü yaşadım,
Sevda değirmenine kovalarla su taşıdım.
Zonkladıkça aşkın iyileşmeyen yarası,
Sevda tırnaklarıyla kaşıdıkça kaşıdım.

Sevda yaktı yandırdı beni narıyla,

Yürek dediğin bir et parçası değil mi,
Husumette orada filizlenir muhabbette.
İnsan dediğin en şerefli canlı mahluk değil mi,
Şeytan da orayı mekan tutar rahman da.
Dil dediğin bir et parçası değil mi,
Bal da dökülür ondan en etkili zehir de.

Olur olmaz yerlerde sana seviyorum demekten,
Dilim damağım kurudu.
Sana giden güllü dikenli yolları arşınlamaktan.
Ayak topuklarım çatlayıp nasır bağladı.

Sana sevdamı anlatan mektupları yazmaktan

Devasa yalnızlıklarım var,
Uçsuz bucaksız bu cihan gelir bana dar,
Adın yazdırdı vefasızlar listesine sevdiğim yar,
Ben ben oldum çektim her daim dost bildiklerimden ahuzar,
Yüklediler habire omzuma bar üstüne bar,
Ben affetsem de yandıracak onları en şiddetli nar,

Devşirmezsen aklını başına
Felek acımaz gözlerinin yaşına
Ölürsen günün birinde
Adın yazılmaz mezar taşına

Devşirmezsen aklını başına

Nadasa bıraktım gönül tarlamı,
Aşkımızın fidanı daha gür filizlensin diye.
Sevgim ile verdim can suyunu,
Seni ne kadar sevdiğimi kanıtlasın diye.

Aşkına yuva yaptım gönül bahçemde,

Dokundurtmam abdestsiz elleri mabedime,
Özlem duyarım daim ihlaslı insanların muhabbetine.
Sancılar,ağrılar girmeden bu emanet bedenime,
Ölürüm de hiçbir söz söyletmem mukaddes dinime.