İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Ben ben oldum
Eritemedim yüreğindeki buz dağlarını
Sen de sen oldun
Hazan gelmeden kuruttun sevda bağlarını
Ben ben oldum
Büyük bir iştiyakla seni gönlüme ettim konuk

Bendeki bu sevgi, dağlardan da yüce
Bu aşkı anlatacak, kalmadı dilimde hece
Sayıklıyorum seni, hem gündüz hem de gece
Bu aşk oldu bana, çözülmesi çok zor bilmece

Bendeki bu kin ve nefret,denizlerden de büyük

Ben henüz yaşanmamış sevdaların ürkek damadı
Sen ise en nadide duyguların en nazlı gelini
Ben henüz yaşanan dillerden düşmeyen aşkın yeni adı
Sen ise estiriyorsun gönül otağında en serin sevda yelini

Ben henüz duyulmamış en meşakkatli bir sevda hamalı

Kalmışım aşkın yollarında nefes nefese,
Koydular sevda kuşumu altın kafese.
Meşakkatlidir sevdalara giden yollar,
Yarin yokluğunda dolar gönle vesvese.

İçtim aşkın yolundaki pınarlardan kana kana,

Aşkın yularını naz ve cilvelerinle taktın boynuma,
Bin bir türlü aşk hileleriyle beni getirdin oyununa.
Aşkın tüm kural ve kaidelerini yerine getirdiğim halde,
Ama bir türlü girmedin seni bekleyen sımsıcak koynuma,

Acıtıyor bundan böyle boynumdaki aşkın sahte yuları,

Aşklar yaşadım elvan elvan,
Gönlüm doydu sevdan ile yavan.
Aşkın en bereketli sofrası serili,
Seni bekliyor gönlümdeki eyvan.

Aşklar yaşadım yazacak tarih bir gün,

Auf den Bergen der Liebe will ich aus und einatmen,
Und meine Freunde will ich von herzlich umarmen.
Wer beim Leben glücklich sein will,
Muss die Steine seiner Wohnung mit dem Lebesmördel bauen.

Auf den Bergen der Liebe will ich Freundschaftsrebell sein.

Azrail ol, çekinmeden al canımı!
Yeter ki, koyma beni yarı yolda!
Avcı ol, kır kolumu kanadımı!
Yeter ki, bitmesin gönlümdeki bu sevda.

Kabzası altun işlemeli tabanca ile vur beni!

Ayaz gecelerde gel gir koynuma!
Isıt, terlet beni boncuk-boncuk!
Aşığın et at aşkın kemendini boynuma!
Bozulsun uykularım, sevinçten ağlasın bu çocuk.

Gül ol açıl bahçemde dalında ötüşsün kuşlar!

Ayrılık,
Yazı kışa,baharı güze çevirir,
Başı dumanlı karlı dağlar devirir,
Sigara ateşi gibi hayatı yakar bitirir,
insanı dut yemiş bülbüle dönderir.