İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Sevda oyununda attım zarları, hep geldi dubara,
Çok üzgünüm,zira bir sevdamı daha verdim kumara.
İğneyle kuy kazar misali, olgunlaştırdığım sevdayı,
Uğtattı zalimin biri fidanlarımı budarken dumura.

Dua ederdim daim, aşkımız gelmesin nazara,

Her daim doğru olanı yapmak gerek,
Farkında olmadan bitti ömür miadı kaldı çeyrek.
Oniki metre patıska bez ile bir karanlık çukur bekliyor bizi,
Esiyor gençlik meltemleri artık çok seyrek,

Her daim, dürüstlüğü elden bırakmamak lazım!

Hısımlarım olmuş hasım.
Delinmiş su içtiğim tasım.
Kendimi bildim bileli,
Bitmiyor bir türlü yasım.

Hısımlarım olmuş çıngıraklı yılan.

Ich habe Angst mehr vor den allen Menschen
Ich kann nicht meine Gefühle herrschen
Keinen Lust habe ich mehr zu leben,
Ein Gefühl sagt mir Wunschfeur zu löschen.

Das ist nicht mein Schiksal, Jemand hat den Schuld

İğreniyorum insan görünümlü canavarlardan
Bazıları öylesine alçalmış ki farkı yok davarlardan
Mecbur olmazsam vallahi çıkmam evimden
Zira çok korkar oldum gölgesi olmayan duvarlardan

İğreniyorum sağ gösterip sol vuranlardan

Nasıl ki bir insan özlem ile dolduğu zaman,
Akıyorsa gözünden yaşlar ister istemez.
Nasıl ki bir insan yeni sevdiği ve sevildiği an,
Duramıyorsa yerinde ister istemez,
İşte bende o anı yaşıyorum.

İstersen gönül hanesinde darağacını kur!
Yeter ki melül melül masum bakma!
İstersen muhacir et yad ellere sür!
Yeter ki gülümden başka gül yakana takma!

İstersen aşkın çöllerinde bırak aç susuz!

Aşkın yağmurlarıyla sırılsıklam olmak,
Nadide sevdan ile iliklerime kadar dolmak,
Muhammedi gül ağacında, dikenleri yolmak istiyorum!
Hediye ettiğin, sevda işlemeli mendili sol tarafıma takmak,
Sevda yolcusu olmayanların gözüne, şimşek gibi çakmak,
Senden başkasını görmeyen, mahmur gözlerle sadece sana bakmak istiyorum!

Kabuslu geceler uyutmuyor
Sevdalı gözlerim mahmur
Bülbüllerim artık şakımıyor
Daha çok su isteyecek bu hamur

Saatin durmuş sanki akrep yelkovanı

Kadın vardır, ağzından hep bal dökülür,
Hayat arkadaşını, her halukarda güldürür,
Kadın vardır, mevsimlerden hep baharı yaşatır,
Zemheri ayında, temmuz güneşi gibi ısıtır.

Kadın da vardır, insanı yaşarken öldürür,