İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Kabuslu geceler uyutmuyor
Sevdalı gözlerim mahmur
Bülbüllerim artık şakımıyor
Daha çok su isteyecek bu hamur

Saatin durmuş sanki akrep yelkovanı

Kadın vardır, ağzından hep bal dökülür,
Hayat arkadaşını, her halukarda güldürür,
Kadın vardır, mevsimlerden hep baharı yaşatır,
Zemheri ayında, temmuz güneşi gibi ısıtır.

Kadın da vardır, insanı yaşarken öldürür,

Sevda oyununda attım zarları, hep geldi dubara,
Çok üzgünüm,zira bir sevdamı daha verdim kumara.
İğneyle kuy kazar misali, olgunlaştırdığım sevdayı,
Uğtattı zalimin biri fidanlarımı budarken dumura.

Dua ederdim daim, aşkımız gelmesin nazara,

Her daim doğru olanı yapmak gerek,
Farkında olmadan bitti ömür miadı kaldı çeyrek.
Oniki metre patıska bez ile bir karanlık çukur bekliyor bizi,
Esiyor gençlik meltemleri artık çok seyrek,

Her daim, dürüstlüğü elden bırakmamak lazım!

Hısımlarım olmuş hasım.
Delinmiş su içtiğim tasım.
Kendimi bildim bileli,
Bitmiyor bir türlü yasım.

Hısımlarım olmuş çıngıraklı yılan.

Ich habe Angst mehr vor den allen Menschen
Ich kann nicht meine Gefühle herrschen
Keinen Lust habe ich mehr zu leben,
Ein Gefühl sagt mir Wunschfeur zu löschen.

Das ist nicht mein Schiksal, Jemand hat den Schuld

İğreniyorum insan görünümlü canavarlardan
Bazıları öylesine alçalmış ki farkı yok davarlardan
Mecbur olmazsam vallahi çıkmam evimden
Zira çok korkar oldum gölgesi olmayan duvarlardan

İğreniyorum sağ gösterip sol vuranlardan

Ceylanımsı bakışların,
Gamzeli gülüşlerin,
Aşkıma ilham veriyor.
Bensiz söylenişlerin,
Bana olan küskünlüğün,
Yaşama şevkimi alıyor.

Dinmedi bu sızı iyileşmedi bu yara,
Damlıyor yaramın kanı bembeyaz kara,
Bu gönül düşecek mi hep böyle zara
Allah aşkina bulun iyileşmeyen yarama bir şifa.

Gönül yaraları hep böylemi olmalı?

Takat mi bıraktın sevgiliye koşacak,
Neşe mi bıraktın sevgiyle çoşacak,
Alıp götürdün neyim varsa vicdansızca,
Ama günün birinde tek tek hesabı sorulacak.

Yaş mı kaldı gözlerimde ağlasın,