İbrahim Cuma Şiirleri - Şair İbrahim Cuma

Ayrı ayrı anladık
çocuk ölümlerinin sebebini...
Birlikte Tek Yürek olup
Haykıramadık emperyalizim zulmünü
Kahrolduk, Kahroluşumuzu içimizde yaşadık.
Bir başımıza değiştiremedik gerçekleri

Ne harcadık, ne harcandık faraza!
Dostlar bizi divane mi sanıyor?
Mal, mülk ,aşk meşk bu dünyalık hakeza,
Deli gönül hak yolunda dönüyor.

Dünyalığa meyil vermek boşuna

Uyudum uyandım özledim seni
Oyuna mı geldin imam Hüseyin
Kufe yollarında gözledim seni
Oyuna mı geldin İmam Hüseyin

Sen gidince Kerbela'ya kan düştü

Yüreğimde garip sızı
Öldürüyor yarin nazı
Vurma artık kafir kızı
İnsafın olmaz mı senin

Karlı dağın yolu yokuş

İlk gurbetim, ilk göz ağrım
İkisini sende gördüm
Yıllar geçti yanık bağrım
Aşk kapıma duvar ördüm

O buluşma olmasaydı

Karanlık geceyi aydınlatmaya;
Bir Ayhan olmalı, özünde maya
İnanıp açmalı eli semaya
Peşine düşmeli Kızıl Elma’nın

Mayayı Ay Hanım kurmuş olmalı

Kızılelma deyip çıktık yollara
Gönül gözümüzü diktik yollara
Kanlı alın teri döktük yollara...
Bu yola adanmış ırkımız bizim.

Ufuklarda gündoğusu yönünde

Sen gelince kucak açtı bu alem.
Nankör olup bir tek gönül kırma ha!
Sevgi zemininde kurulsun denklem...
Aşk ile hizmet edeni yorma ha!

Yürü! yollar açılırsa sevgiye,

Seni istiyor gönlüm.
Evet! Seni diyorum, seni!
Ne çok sevdiğimi bilmeni...
Zorluklara göğüs gerip amansız,
Bir ömür sevilmeni...

Koynunda ölüm taşımak!
Sinsi bir cani misali;
Saplamak damla damla...
Kör etmek umutları,
Nefes için nefessiz bırakmak yani!