İbrahim Cuma Şiirleri - Şair İbrahim Cuma

Yiğit Osmaniye’m şehit diyarı
Ölümü öldürdün 7 ocak'ta
Fransız şaşırdı, kaçtı ayarı
Kutlu toy düğünün 7 Ocak’ta

Fransız işgali, Ermeni hıncı

Yolumuz aynı yol yer aynı mekan
Kimlere yurt oldu sahte camekan?
Yâre kavuşmaksa yüreği yakan,
Bana da bir tekne gelsin gideyim!
O sonsuz alemde seyran edeyim...

Ana handır, ana candır, ana yar...
Ana varsa evlat olur bahtiyar.
Yaban olur yokluğunda bu diyar.
Ana hakkın büyük benim üstümde...

Ninnilerle beni sevdin, nazladın.

Bir rüzgar gibidir ana yüreği
Yaza yayla yeli, kışa purç açan
Evlat anaların masum çiçeği
Yaz yeliyle kokan kış sonu açan...

Gözünden sakınır öpmeye kıymaz.

Sabah rüzgarıyla es içerime
Doldur yüreğimin odalarını...
Estikçe varlığın derinlerime
Aratma geçmişin vedalarını,
Tozlu bir mazinin sevdalarını...

Yüreğime düştü bir garip sızı,
Beni benden alır işvesi nazı...
Yiğitler doğuran ananın kızı!
Kaşını kaldırıp bir kere baksan
Yanan yüreğimi bir daha yaksan

Çileli bir ömrün hırçın haliyle
Yüzüne yansıyan yıllar mı babam?
İnsana saygının bariz haliyle
Sözüne yansıyan diller mi babam?

Mizacın ağırdı, yumuşak huyun,

Yıllarımı alın benden
Bayram sabahlarım yeter ..
Hesabını düşün dünden
Olmasın ömrümde keder

Kelebekler bir gün yaşar.

Ben biraz şairim biraz da yazar
Sözümü söylerim zamana karşı
Kimi sahiplenir kimisi kızar
Boynum bükük benim canana karşı

Dostu dost bilirim, düşmanı düşman

Bilmediğini bilmezsen;
Bir bilene soramazsın.
Bilenden yöntem almazsan
Doğru düzen kuramazsın

Nato kafa nato mermer