İbrahim Cuma Şiirleri - Şair İbrahim Cuma

“Çukurova bayramlığın giyince”
Osmaniye renkten renge bürünür.
Toroslardan, yayla yolu boyunca,
Eteklerden, sahte cennet görünür.

Biz Cebeli Bereketin mirası

Yıllar yılı bağrımızı dağlayan
Bir yaradır hep kanıyor Filistin!
Bomba yağan diyarda kan ağlayan
Bir yangındır ve yanıyor Filistin!

Gövdesini siper edip zulüme,

Çıtı pıtı bir kızım var.
Dört yaşında yıldızım var
Diyeceğim bir sözüm var
Çıtı pıtı da çıtırık,
Çıtı pıtı kime kırık.

Çağdaş uygarlıkların zirvesine göz dikmek,
Ufku geniş bir gençlik yetiştirmek demektir.
Bize layık olmayan makûs talihi yıkmak,
Zaman israf etmeden çalışmaktır, emektir.

İşimize dört elle sarılmak düşer bize.

Yüzükoyun yatıp dinlendim bu gün,
Bomba seslerini duymadım baba!
Tüm dünya izledi, ünlendim bu gün.
Ben böyle ilgiye doymadım baba?

Biz ölelim diye kurşun atanlar,

"Ya rabbi!
koskocaman dünya gurbetinde,
sağım solum riya,
sağım solum iftira,
gıybet, kavga, savaş...
Müslümanlar zulüm görüyor ya rab,

Kağızman’ın kazanları kan dolsa;
Vatana can veren Ali’ler bitmez.
Ali’yi kaybeden Songül’ler solsa;
Bayrağa kan veren Ali’ler bitmez.

Kağızman’a kurmuş hainler pusu,

Daha üçüncü gün bir haber geldi.
Mehmet Acar Şehit olmuş dediler.
Osmaniye’m sana bilmem ki n’oldu
Mehmet Çavuş Şehit olmuş dediler.

Sülemiş tepesi boynunu büktü.

Ne acı değil mi?
Yatıya yarım dalıp,
Sabaha eksik bakmak…
Hayattan ibret alıp
Yarına yarım akmak..

Dik gözlerini ufuklara,
Bak yarınların ötesine…
Ötelerde özlenen günler var,
Ötelerde umut var Usta…
Dik meş'aleni özlenen o günlere..