Eşyalar saçılmış gönül evimde,
Aklım serde gitmiş, bilmem ki nerde!
Candan sevenim hanı ya nerde?
İlahi, akşamlar gençliğim nerde?
Birlikte yaşanan onca yıl nerde,
İlahî...!
Can dost;
Ömrüm içinde hep seni düşledim.
Hayatımı süsledin.
Rüyalarımda hep seninle oldum.
Hem vallahi hem billahi,
İnsanlar fani dünyada
Mutlu olayım isterler.
Mutsuzluğu pek sevmezler,
İlahi sana ayandır!
Yaşamım sana aşikar,
Yalana, yemine itibar etme.
Seni kirletir, küçük düşürür.
Yanlış yola sapıp yolun yitirme,
Hayatta en büyük günahın olur.
Günahı işlemek özgürlük değil,
Dünyaya geldiğinden beri insan,
Karmaşa, kargaşa içinde olmuş.
Herkes geçiminin derdine düşmüş,
Kimisi yaşamda boşluğa düşmüş.
Kimi yalancının esiri olmuş,
Bir can doğar, hayat bulur.
Dünya mekanı olur.
Acı, tatlı günler vardır,
Yaşamın kendi içinde.
Dünyada kalacakmış gibi,
Olduğun gibi değilsin,
Aklın fikrin kurnazlıktan.
Herkesi aldatır üzersin,
İnsanoğlu sen bumusun?
Anlaşılmaz bir varlıksın,
Şu eziyetime bir bakar mısın?
Yaşamaktan vazgeçersin inan ki.
Orta yerde bir neden yok iken,
Sen kendi kendine öfkelenirsin.
Güvensizlik sana hiç yakışmadı.
Yıl iki bin yirmi üç,
Kasım ayı, günlerden cuma,
İstanbul sokaklarında geziyorum.
Sanki, burası yaşadığım şehir İstanbul değil
Sokakları, semtleri tanınmaz halde
Yabancı insanlarla dolmuş.
Her gün bir ve beraber iken,
Ne dedimde bana küskün bakarsın
Orta yerde bir dargınlık yok iken,
Geçip gittin sebebini demedin.
Beni yürekten sevmiş olsaydın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!