Bindokuzyüz yetmişbir öğretmen oldum.
Atandım Malatya'nın bir dağ köyüne!
Bekliyordu yalnız yaşam yolumu,
Şartlar nasıl olsa, alışacaktım.
En kısa zamanda köyüme gittim,
Bir düzen kurulmuş zenginden yana,
Dar günde güvenme cana Canan’a!
Zengin olsa çöpünü vermez sana,
Rabbim muhannete muhtaç eyleme.
Canı ve Canan’ı ziyaret ettim,
Bu gidiş, bir gidiş değil.
Kaygı tasa hepsi bende,
Yarınımız ne olacak?
Bir arayış içindeyim
Düşünmeden yaşanmıyor.
Çocukmuyum bir eşmiyim ben neyim?
Bazen ben kendimi tanımıyorum.
Huzur olsun diye çaba harcarım,
Can yoldaşım, beni neden anlamaz.
Bana kızmak için bahane hazır,
Aha geldim gidiyorum,
Bütün dünya senin olsun.
Tepe tepe kullan onu,
Benden yana helal olsun.
Terk eyledin gittin beni,
Yıllarca aradım sordum.
Uzaklara bakıp durdum.
Birgün çıkar gelir sandım.
Özledim yâr nerde kaldın?
Baktım eski günümüze,
Bedenim ruhumu taşımaz halde,
Akıl başta gitmiş bilmem ki nerde?
Sen benim canımsın, yaşam kaynağım,
Çok uzadı hasret, neredesin sen?
Geçmiş günlerimizi arar dururum,
Meziyet insanın yapısında var,
Hak, hukuk, adalet kitabında var.
Hakkı adaleti bilmeyen kişi,
Nefsinin kölesi olmuş demektir.
Nefsine hakim olmayan kişi,
Geçen bir ömrümü yıllara sordum.
Olumlu bir cevap veremediler!
Yorgun gözlerimle baktım maziye.
Yorulmuş yok olmuş canım bedenim,
O yüzden maziye öfkem kabarır!
Öğretmen fedakâr menfi bir insan,
Kış kıyamet demez, engeller aşar.
Koşullu, koşulsuz hizmetler yapar.
Kendini topluma adar öğretmen.
Öğretmen öğretir bilgi, marifet.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!