İstanbul'dan Tekirdağ'a bir yol var.
Bu yolun sonunda sevgilim var.
Dünya alem engel olmaya kalksa,
Bu yolu yürümeye azmim var.
Sevgilim hasretin bana işkence.
Mazhar Osman diyorlar, deliler yurdu!
Ağlayan sızlayan anneler gördüm.
Bir değil beş değil, hastalar gördüm!
Feryat figan eden, aileler gördüm.
Hayatta zorlanmış düşmüş çukura,
Bir zamanlar köyüm sana gelirdim.
Annemi, babamı dostu görürdüm.
Memleketin havasını yaşardım,
Sılaya dönecek yüzüm kalmadı.
Annem, babam dünyada göçüp gitti.
Siyaset bir uğraşı mıdır?
Yıllar var ki içindeyim,
Görev bildim siyaseti.
Amaç milletime hizmet.
Çok geçmeden anladım ki,
Yıllar oldu, yârdan ayrı yaşarım,
Önceki gün yârin evine vardım.
Evini yurdunu virane gördüm,
Kahroldum kendime üzüldüm durdum.
Yârime yaklaştım halini sordum,
Aklım, fikrim bende değil zordayım,
Rabbim yalvarıyom, sen himmet eyle.
Ben bu yolda böyle gidersem eğer,
Ben kendi sonumu göremiyorum.
Bu nasıl anlayış, bu nasıl zaman,
Kaybolan yıllarım hani nerede,
Arayıp sorarım, zaman içinde!
Yıllar kast eylemiş tüm yaşamıma,
Suçum neydi yıllar söylermisiniz?
Yılların ettiği canıma yetti,
İnsan dünyaya doğar,
Nedenini hiç bilemez!
Kimi kısa kimi uzun,
Ömrünü idame eder.
Gün gelir ömrü biter
O, obanın anasıydı.
Onun adı Saffet'ti.
Saffet birgün hastalandı!
Hastahaneye gitti.
Gidiş o gidiş oldu.
Çakır gözlü nazlı Suna'm
Öldür beni etme heder!
Bunca acı bunca keder,
Suna'm suçum, seni sevdim.
Annen, baban koklar sever.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!