Ulan hayat!
Seni tanıyamadım,
Nasıl bişeysin, bilemedim!
Ama söz dinlerim biliyorsun.
Okula git dedin gittim.
Askere git dedin, gittim.
Çocuklar, torunlar can ciğer dersin,
Hayatı paylaşır yaşar gidersin!
Tırnağına taş değmesin istersin,
Emeğini bilmez çaban nafile!
Ne çocuğun, ne torunun bu yaşta,
Cuma günü camilerde,
Vaiz haramı anlatır.
Sakın harama uzanma,
Haram çok kötü melanet.
Allahı, kitabı bilen
Vatan benim kıymetlim,
Varlığımın kaynağı.
Aş ekmek ondan gelir,
Vatana minnettarım!
Vatansız olmak zordur,
Cennet vatanıma göz diken,
Düşman unsurlara kol kanat olan.
Türk’ün düşmanlarına dost olan,
Kalkmış bana, vatan dersi veriyor!
Vatan sevgisini kalpten duyarım,
Cıva gibi delikanlı,
Milletin vekili oldu.
Haksız yere mahkum oldu.
Sorgusuz zindana kondu.
Aile perişan oldu.
Yurdunu bırakıp ele gitmeyi,
Yerin yurdun var iken yurt seçmeyi.
Eşinden dostundan yardan geçmeyi,
Emrihak dememiş yad el demişler.
Annesi, babası yurdunda kalır.
Yalan nüfuz etmiş insan diline,
Adeta tükenmez kaleme benzer.!
Dönde bir kez etrafın yokla,
Yalana itibar ne kadar fazla.!
Herkesin yalanı çıktığı vakit,
Var git yalan dünya,
Senin neyine güveneyim ki!
Annemi, babamı benden ayırdın.
Beni yalnız koydun, öksüz bıraktın.
Soruyorum sana mutlu oldunmu.
Yaş kemâle geldi,
Dünya var olduğundan beri,
Zalimin, zorbanın mekanı olmuş.
İnsani değerler, birbir yok olmuş,
İçine tükürdüğüm yalan dünyada!
Doğduğuna pişman olmuş başında,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!