Güzel kızım Efsun'um
Bir bak hele sen ne yaptın.
Canını ateşe attın,
Hiç mi kendine acımadın?
Mor dağların gülüydün,
Kendini bir inceledin.
Belkide birkaç not düştün.
Aldattın koca alemi,
Bari kendine dürüst ol.
Konuda fikir sahibi,
Ergin yaşıma gelmiştim,
Bir yarim olsun istedim.
Yirmi dördümde evlendim,
Umduğumu bulamadım.
Yıllar bana kabus oldu.
Hayaller bir bir yok oldu.
Medine can,
Yarim, hayat arkadaşım, yoldaşım.
Çocuklarımız Aydan ve Aysun'un annesi!
Sevgili Medine;
Seni sevdim, başıma taç ettim.
Bana Allah'ın bir lütfusun!
Ey sevgili;
Senden ayrıldığım büyük bir yalan.
Ben sana, sen bana hasret,
Çölün ortasında, çırıl çıplak kalmış gibi hissediyorum kendimi..!
Bir yanlızlık çekmekteyim.
Oysa seninle ne güzelde günler yaşamıştık.
Malatya ili, Doğanşehir ilçesi,
Polat beldesinde doğdu bir veli.!
Babası Vaiz, anası Sultan,
Vatana millete hayırlı insan,
Vaizoğlu Muammer derler ona.!
Neler gördüm neler ben bu yaşımda!
Felek acımadı vurdu başımdan.
Eşim, çocuklarım kaldı ardımdan.
Felek, felek, felek neydi günahım?
Adalet aradım bütün ömrümce.
Bu dünya benim değil.
Dünya seninde değil.
Dünya seninmiş gibi,
Çabalayıp durma n’olur!
Bu dünyanın cazibesi,
Nedir bu mağduriyet, nedir bu zulüm?
İnsan, olan insana yapar mı zulüm?
Gavur müslümana yapmaz bu zulüm,
Bu nasıl hırstır, bu ne aymazlık?
Fakirlik edebiyatı yapardın hani.
Saat başı değişirsin.
Dostlarını hep üzersin.
Ne demeye çalışırsın.
Kendine gel bre kardeş.
Sana kimse bir şey demez,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!