Dünya sana şaştım kaldım,
Sırtıma bir şelek sardın.
Beni dertten derde saldın,
Bana karşı kastın neydi?
Bu halime çokca şaştım,
Doğası, havası şifa kaynağı,
Derdi tasayı, senden götürür.
Doğanşehir hasretin beni bitirir,
Doğanşehir, güzel şehir özledim seni!
Doğanşehir,Karaterzi köyündeyim,
Oturmuşum kaysı bahçesinde,
Bir sana bakıyorum, bir bana bakıyorum.
Bir seni düşünüyorum, bir kendimi..!
Bu nasıl bir yalnızlık duygusudur,
Allahım diyorum.
Bin dokuz yüz doksan sekiz,
Emekli oldum, işimden.
Yaşamım hiç değişmedi,
Şartlar bana çalış dedi.
İstanbul'da uzun yıllar,
Eşim dostum dar günümde olmadı.
Cefam çilem şu dünyama sığmadı.
Emek neymiş en yakınım bilmedi,
Dost bildiğim zalim hani nerdesin?
Bütün bir yaşamım mazide kaldı.
Felek bana nedir kastın garezin,
Sevgili yarimi benden ayırdın!
Yaşayan mevtaya çevirdin beni,
Sana söyleyecek sözüm kalmadı.
Merhamet duygusu kalmamış sende,
Dünya ölen varlık değil,
Gel dünya fanidir deme.
Gel dünya gariptir deme.
Gel dünya yalandır deme.
Dünya yerinde duruyor.
Dünya denen bu alemde,
Yaşamak, ne zormuş meğer.
Umutsuzca çabaladım,
Yoruldum yıprandım aşkım.
Aşkım beni hep yok saydı,
Olumsuzluk, yaşamıştık birlikte,
Göz yaşlarım akıyordu gizlice..!
Birgün bunlar bitecekti elbette,
Yollarını bekliyorum Solmazım..!
Gençliğim kalmadı bedende serde.
Güzel kızım Efsun'um
Bir bak hele sen ne yaptın.
Canını ateşe attın,
Hiç mi kendine acımadın?
Mor dağların gülüydün,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!