Hey; tanıdım seni Şiiri - Suphi Sekü

HEY; TANIDIM SENİ

Hey
Duyuyorum ayak seslerini sağır kulaklarımla
Evet; ağır işitirim
Ama aklım yanımda, bunamadım daha
Fakat ürperiyorum
Bu uzun gecelerin kör karanlığında
Bir ihtimal ki; Sen
Vefasız sevgili, yetim aşk. Öksüz umut.
Senmisin?
Şüpheli adımlarla tepemde dolaşan
Haylazca

Çatırdıyor aklımın taş duvarları
Heyecan ümit gelgitleri yaşıyorum bir zaman
belkiler rıhtımında
Endişe dalgaları, maviye buyanmış sıra dağlar gibi
Ve sara nöbetlerim

İçimdeki ben, kalk diyor; bir bak, kimmiş gelen
bende ki diğer miskine
Ama yorgunum
Kısılmış sesim, tıkanmış nefesim, halsizim
Çabalıyorum, çabalıyorum
Çırpınışım beyhude; kalkamıyorum
Nerden bileydim ki
o ayak seslerinin hayatımın azraili olduğunu
Nerden bileydim ki
Sevgilimle son vademin dolduğunu

Hani
Bir çocuk kaçırırken uçurtmasını ağlamaz da
Peşinden baka kalır ya
İçini yakan gri bir tebessümle yutkunur
Ve ardından
umutsuzluk fiseği ateşlenir.
Kılcal damarlarında
füzyon tepkimesi, ardından yıkım
Koşmak ister babasına
Yeni bir umut ve taze bir güven için
Öylesine mahzun.
Babası orada değildir artık

Tıfıl genç
Pembe heyecanların uçsuz bucaksız semasında
Yıldızlar yıkanmış gibi
onsekislik gençlerin havsalasında sonsuzluk
Ayakları yere basmamış
Uçarı mı uçarı, gündelikçi bir mutluluk oğramıştır
Gün batımına kadar.

Ve ben
Uçurtmasının ipi kırılmış çocukluğum
Ahh
Pembe heyecanların uçsuz bucaksız semasında
rüsva olan gençliğim
Babasını yerinde bulamayan umutlarım
Ukdelerimle
Sille tokat ihtiyarlığımı döven berduşluk yıllarım
Ömrüm
Duyuyorum ayak seslerini sağır kulaklarımla
Tanıdım seni
Kalkıp bakamasamda aşinayım artık
Seni tanıdım sevgilim. HAYAT

Fakat, sen de beni tanıdınmı?
Tanı, ve bil
Bil ki nerelere evrildim, şimdi ne haldeyim
Gönlümde,
eğri odunlardan sonra taptuğa kavuştu yunus
Kalbimde
şemsle buluştu mevlana
Ruhumda
açıldı mesnevilerin kapıları, ve ardında yediverenler
Kâfidir bana
Kâfidir sevgimlim HAYAT
Düş yakamdan, var git yoluna