Hayriye Aygül Şiirleri - Şair Hayriye Aygül

gazeteciden korkar,
gazeteden korkar
Arena'dan korkar
Uğur Dündar'dan korkar
yazardan korkar
çizerden korkar

Anlamadım şu kahpe dünyayı
Aşk fısıldayan dudaklardan
Öpücük konan yanaklardan
Korkulur vallaha yürek yakanlardan

kaldır başını,
dik olsun omuzların
gözler korkusuz
dolaşsın semalarda
elin elimde,
kokun tenimde,

Al çocukluğunu koy çerçeveye,as duvara hatıram olsun sana,çık çerçeveden gir yaşayan aleme
dağılsın saçlar savrulsun rüzgarlara...
Koş gelincik tarlaları arasından zevkince,demet demet topla elinle kır çiçeklerini...orman yeşermiş hertaraf kuzukulağı dolu topla avuç avuç paylaş paylaş çocuklara...

Yeşiller giymiş toprak kokusu sarar düşünceleri
Hayvanlar otlanırken doldurur çayır çimenleri
Omzunda kürek geçer gençler izlenir film şeridi
Sulanır sıra sıra bağ bahçe ve sebze bahçeleri
*

Köyler vardı,
Köyler vardı engin engin...
köyler vardı öbek öbek ülkemin dağlarında,
yaylarında yeşil yeşil ve bozkırlarında sarı sarı...
Suyu akmayan ,yakacak odunu olmayan, okuyamayacağı okulu bulunmayan susuz çorak ,yolu olmayan,keçi gibi topraklı yollara revan olan köyler ve köylüler.
Çocuklar mı çelik çomak peşinde koşan ,birbirleriyle güreşen, at,eşek katır ne bulduysa şükür edip toprak işleyerek faydalanan zayıf cılız yırtık mintanlı saçı dağınık,gözleri şimşekler çakan ,çevik mi çevik ,zeki mi zeki köy çocukları...

Sıra sıra dizilmişler yollara
Yüz gülmez kırık umutlara
Eski devlet yok,dert fazla
Üretimde kalite pancara

Ne yazık ki kapalı fabrika

Dağlar uludur yaylası bol olur
Ovasının yaylasının suyu çok olur
Eyer vurulmuş kısrağın talibi hep olur
Mahmuzlar dingile değen de

Bir tanem
Sağlıklı yaşam, ömürboyu
ikizin olsun
Mutluluk penceren hep sonsuza