Hayriye Aygül Şiirleri - Şair Hayriye Aygül

Ruhuma çöken hüzünsün hazan
Rengarenk doğayı hep süsleyen
Hayallerimi alıp esintiyle götüren
Hoş geldin yellerle savuran hazan
*
Baktım aynaya renk renk saçlar

görmediğim bilmediğim bir neden mi var huzur sende,
insanlardan hep kaçıp duruyorsun köşe bucak neden
sevgiliye dağıtmıyorsun mutluluğu kucak kucak neden
uzatmıyor dostluğa el barışa vermiyorsun rahat neden
*

Sen ruhuma sinmiş dilimde dua
İçimde eriyip yok olmuş umutlarım
Çocukluğumun hamuru hayallerim
Yokluğuna kopan fırtına var içimde
*
Gönlümde bitmeyen sevgimsin

ekonomi dipte işsizlik çıkmış zirveye
palavraları bitmez iktidar tepelerinde
muhalefet hep zoru başaracak gerçekte
projeler bitiyor tüy gibi iktidar takviminde

Kar yağsa da beyaza bürünür kara toprak
Alev yakmazsa hazan döner yaprak yaprak
Gurbete çıksa da sıladan yürek kopmayarak
Sarar gönlünü bir acı hep sende yaşayarak

Yüce gönüllü olmak sevmektir,
İçten içe çağlamaktır sevmek,
Zirvelerde uyumaktır sevmek,
Rüzgarlarla esmektir sevmektir,
sevgiyi insana dermektir sevmek... Senem Hayriye Aygül

İnsan Gibi İnsan
*
Özledim insan donunda yaratılan insanı
Tanımak istedim herkes gibi bende insanı
Sordum var mıdır insani duygular taşıyanı
Gördüm şeytan donunda haramzade insanı

Özledim insan donundaki yaratık insanı
Tanımak istedim herkes gibi bende insanı
Sordum var mıdır insani duygular taşıyanı
Olmaz şeytan donunda insan gibi insanı

insanım
benim de vardır vatanım
diyar diyar gezsem de alemi
yüreğimde taşırım memleketimi,

Hepinize merhaba şehri İstanbul'dan
Kıtalara sereserpe çobansız yayılan
Bin bir surata erk sahibi sultan olan
İstanbul'dan aydınlık güne merhaba