Hayriye Aygül Şiirleri - Şair Hayriye Aygül

Ayder Yaylası adı gibi yüksektir yeri
Yamaçları çok dik derindir vadileri
Karşı yamacında çağlar şelaleleri
Sabahları üşütür adamı dağ iklimi

karadutum çingenem
can damarım hayat suyum
tadın kaldı damağımda
rengini verdin dudaklarıma

Karanlık bir gece,göz gözü görmüyor,
Sokakta yürürken duvarlar üstüne üstüne geliyor,
Merdivenlerden inerken dünya etrafında dönüyor
Tavanlar yıkılıyor başına,çöküyor uykuya karanlık gece
Bir ışık bir ışık gözükmüyor ufukta,
Umut boğuşuyor siyahlarla imdat sireni sesi çınlatırken ortalığı ,

Bugün güleceğim

Bütün renkleri

tozpembe göreceğim

*
İnançlı ve kararlı köyden başlanmalı kalkınmaya
Çekirdekten haşır neşir yetişmeli adam toprağa
Devrim olmaz gece kondular muhtaçtır varlığa
Reformu köyde başlatacaksın çiftçiyle toprakta

Sen yokken yeryüzünde ataların yol etmişti Tuna boylarını,Arap çöllerine değil,

Batıya çevirmişlerdi yönlerini aramışlardı üç kıta da huzur ve bereketi,tarih yazılırken sayfa sayfa kanlarıyla

kimileri göçüp gitti,kimileri dillerinde kahramanlık türküleri,Trakya ve Balkanları yol etmişlerdi

Ela gözlerine kurban olduğum,gönül vurgun mah parçası yüzüne...güzel başını kaldır gökyüzüne
çelinmesin aklın tatlı sözlerle,inanma sen bal akıtan dillere...kaldır başını bak gökyüzüne,kartallar gökyüzünde yüksek uçar.

Karşı kayalıkta öter bir keklik,silah doğrultur avcı basar tetik,vurulmuş kanadı yatıyor keklik,zalim dolaşır silahlı her yerde ...para etmez,dönmesen mi özüne,bak barışı olmayan yeryüzünde...kendini adamdan sanıp gezene son sözüm,kartallar gökyüzünde yüksek uçar.

çocukluğumun rüyası
kavak ağacı,
hasretimi canlı tutan
dağ taş ova...
nerede biraz su varsa,
orada büyür kavak ağacı

Yüreğim sızlıyor
bakamadım çıplak tepelere
Kaz Dağları
ağıt yakıyor yaşadıklarına inat,
toprak boyun bükmüş acıya,

Niyet doğanın dengesini bozmak değil,
Hayal kurarken yastığa gömer isyanını
Bir zamanlar fırtına boranken zirvelerde
Yağdırır pişmanlık duymadan yağmuru
*
Cüsesiyle dokunmadan yol yordama