Hatice Kutsal Şiirleri - Şair Hatice Kutsal

Koyulaşıyor günün rengi.
Kararır birazdan gökyüzünün mavisi.
Kızıl rengini almış gidiyor akşam güneşi.
Gün, günün sonuna vardı dayandı,
Dünlerin arasında yerini çoktan aldı.

Yavaş yavaş günün minesi soldu.
Saat saat tükenen süresi doldu.
Mavinin rengi değişti göz göre göre,
Bak bugün de yine akşam oldu.

Hatice Kutsal ✍️

Yavaş yavaş günün minesi soldu.
Saat saat tükenen süresi doldu.
Mavinin rengi değişti göz göre göre,
Bak bugün de yine akşam oldu.

Hatice Kutsal

Almayın çocukların elinden umutlarını,
Uçursunlar gökyüzünde uçurmalarını,
Bırakın oynasınlar oyunlarını oyuncaklarını,
Mutlu sonla biten masalları olsun,
Gülen gözlerle hatırlasınlar anılarını,
Anlatabilsinler çocuklarına çocukluklarını.

Yazıyor elim...
Dile gelmeyen duyguları.
Sözlere çeviriyor kalemim...
Sadece içimi döküyorken,
Bembeyaz sayfaların satırlarına...
Neden?

Ansızın kapıldım yine mazinin tuhaf duygusuna.

Bayılırdık tandırdan yeni çıkmış tazecik köy ekmeğinin mis gibi tüten buğusuna.

Doyamazdık çoban çayının tadına, renginin kızıl koyusuna.

"Arkası yarın gibisin HAYAT
Merakla bekliyoruz sonraki B/ölümünü"

Hatice Kutsal

Gün olur masmavi gökyüzünün altında,
Hayat bulurum.

Gün olur bir sabah vaktinin, seherinde,
Yeniden doğmuş gibi olurum.

Girdaplar çekiyor içine,
Durulmuyor gel gitlerim.
Yedi tepeli şehir gibi,
Kalabalık düşünceler içindeyim.
Kız kulesi gibi tek başına,
Aynı İstanbul gibiyim.

Aynı gökyüzüne bakıp,
Umut denizine akıp,
Dün olanı dünde bırakıp,
Günaydın diyelim mi bugüne?

Hatice Kutsal