Hasan Odabaşı Şiirleri - Şair Hasan Odabaşı

bu sevdayı kırk yıl naftaline bulayıp
en mahremimde sakladım hazanlar bulaştırmadan

masum papatyalara utangaç çiğdemlere
beyazlarını giyinip bahar diye seni mi beklemişim

uçurum kenarında
bir tutam papatya kadar mahzun

hiç olmuşluğum dan utanır
avaz avaz çığlıklarım sana dair sessizliklerim

sen bilmezsin
aysız gecede bu dar patikalardan yürümeyi

gelincikleri papatyaları ezmeden
ayağın taşa takılmadan

söyle vefasız
sende özlüyor musun

benim özlediğim kadar dünyalar kadar
ay kadar ...

bak ıslattım bir tomar el değmemiş düşü
gözlerime kim acıyı okuyup ağlamayı öğretti

geceye biraz sen birazda ben sürmüştüm
neden kapkara matem bürüdü nerde yıldır yıldır yıldızlara

güneşi
ben söndürdüm tek bir damla gözyaşıyla

bu gece balıkçı kasabasının matemi benim
geceden ayı gökyüzünde yıldızları bir bir ben söktüm

gözlerine mil çektim
dağladım senli tüm düşlerim kör ümitlerim

senli tüm gülüşlerimi
ağuladım sokak köpekleri misali leş kesildiler

zemherilerde kıyama durduk
buz kesti göksu saçaklarımızdan döküldü

cemreler şaşkın
umarsız dokunurken kardelen masumiyetine...

hep böyle mi bakar
gök kuşağı sevinçli bal damlası gözlerin

hep böyle bilinmedik adreslere mi kanat çırpar
bahara boyalı kelebekler misali kadar narin kanatların...

bir ahım kafi geceyi yakmaya
yıldızları tek tek avuçlarımda mum gibi söndürmeye

gelip çık artık ey ölüm
en sevgili gibi...