Takılıp kaldı gözüm hilal kaşında
Talih kuşu hiç dönmedin başımda
Ellerin çiçek açarken kara taşında
Kara bahtım kem talihim gör utan.
Sızısı yürek de koru nar oldu
Adım dile düştü bu bana ar oldu
Garip başım, dert ehline dert yandı;
Aşkın ocağına koydu beni, köz deyi.
Şu feleğe medet diye yalvardım;
Sarp dağlara sürdü beni, yol deyi.
O yar can evimde, tutmadı mekan;
Suizan ile zülf-i yare dokunma
Bir gün gelir narına yanarsın.
Sitem ile çıkıp gider dünyandan
Eyvah ile hülyalara dalarsın.
Sabreyleyip, olma ahde bivefa
Maziye bakıpta var'mıdır yanmayan
Gözlerim nemli bakar da giderim.
Bazen atlıyım çoğu zaman da yayan
Her solukta bir siğara yakar giderim.
Huzura ermedi gitti bu dertli başım
Sözlerin içimi kor olup dağlıyor
Bundan gayri bana lazım değilsin.
Har düşürdüğün gönül bağıma
Yağmur olsan yağma lazım değilsin.
***İnsanlar içine çıkma dilersen
***Kendini bu kadar sıkma istersen
Ela gözlerine kurban olduğum
Bir kuru hayale yeldirme beni.
Ağ gerdanı açıp durma karşımda
Ecelim'den evvel öldürme beni.
Dola kollarını sar boynuma
Sen açtın başıma bunca belayı
Hayalde görürüm çehri-simayı
Cemalin kaplarken arzı-semayı
...Alnıma kaderin yazıldığı gün.
...Gonüme adının kazıldığı gün.
Nasıl kaldırır bilmem,bunca vebali!
Silindi gözümden, düştü hayali!
Şu perişan halime,güler ahali;
.....Beyhude geçmiş ömrüm,yanar ağlarım.
.....Bundan sonra ben o yari,öldü sayarım.
Melek yüzlü şeytanmış,nasıl aldandım?
Ölüm bu:
Gelirken geliyorum demez:
Çalınca kapıyı, ferman dinlemez.
Hasretim var dağların ardında adı nazlı
Gittiği günden beri yüzüm gülmez.
Bakarken maziye sessiz derinden
Aynada gördüğüm yüzler perişan.
Kırmışlar dalımı en ince yerinden
Aklımdan çıkmıyor gözler perişan.
Varlığın alevmiş yokluğun duman
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!