Hanifi Okyay Şiirleri - Şair Hanifi Okyay

Ne arayıp nede halımı soruyor
Unutmuş o zalım beni unutmuş.
Eller gibi oda sırtımdan vuruyor
Unutmuş o zalım beni unutmuş.

Selam verdim selamımı almadı

Yara değil, gönlümdeki volkan!
Her günüm ayrı dert, ayrı hüsran.
Sağ'mısın ölü'müsün var'mı ki ayıran?
Söyle gönlüm, söyle ona değer mi?

Dedim sana, sevme o soysuzu

Ruhum bedenimde,gezip dururken!
Ömrümü resim gibi,çizip dururken.
Gönül bu eksende,kavrulup yanarken;
Yordunuz beni yıllar...
Gözler yalan söylemez,sözler gibi değil:
Aynalarda gördüğüm,bu yüz benim değil.

Yıktın hatırımı kırdın gönlümü.
Gayri ne senden bana rukü,
ne de benden sana kıyam.
Muhabbet bağının soldurdun gülünü;
Dolu misali yağdın, velhasıl kelam.
Ne feryat ederim nede kadere isyan!

Vurgun yedim aşk deryasında
Kayıp olmuşum yüzer dururum.
Sahile vurmuş deli dalgalar gibi
Benliğimi yitirdim arar dururum.

Hiç kimseyi onun yerine koymaz

Bahar seli gibi çağlayıp coşarsam
Ar etme sevdiğim vur öldür beni.
Acı poyraz gibi deli deli esersem
Sur eyleme sevdiğim vur öldür beni.

Gönül gemisini salarsam engine

Gözlerin gönlüme, aşkı sunarken;
Seninle bir ömür, hayalim vardı!
Bilseydim bu sevda, böyle bitecek;
Ellerinin elimde ne işi vardı?
...Yağmur duası mı yaptın yorgun gözlerime!
...Yoksa gözlerimde yaşın ne işi vardı?

Ne baharım ne yazım kaldı
Yıllar üzerimden yol aldı
Bak hele saçlarım ağardı
Yaşlandım oğul yaşlandım.

Yıkıldı sırtımı verdiğim çınar

Senin ile vuslatımız mahşere mi kaldı?
Kurduğumuz onca hayalden sonra.
Ceza mı ödül mü, bana yaşattığın?
Yaşanan bunca mesut yıllardan sonra?

Yemin olsun senden başka yar sevmem.

YORULDUM ARTIK

Bunca kahır bunca çile nedendir?
Anlamaya çalışmaktan yoruldum.
Ne baharı belli ne de güzü dünyanın!
Bulanık sel gibi çağlamaktan yoruldum.