Hanifi Okyay Şiirleri - Şair Hanifi Okyay

Au-zar ile yolum düştü naçar köyüme!
Arar oldu gözlerim babam neredesin?
Bir ateş düştü can evime özüme!
Baba: Yurdun viran olmuş neredesin?
***Bozulmuş düzeni dönmüyor çarkın!
***Yabana akar, suyun bozulmuş arkın:

Her gecenin sabahın'da güneş doğdu da,
ne geceden çıkabildim ne de gün görebildim.
Her yavru arayıp anasını buldu da,
ne anayı bulabildim ne de dizinde yatabildim.

Suları olmayan avare bulut gibiyim,

Oğul gayri benden haber isteme
Bir garip hallere düştü bizim köy.
Yanaşmıyor millet eyere, geme
Ağıla sığmayıp taştı bizim köy.

Arsız halit aza oldu melcise

Sensiz bu şehirde daha yaşanmaz;
Alıp başımı bu elden,çekip giderim.
Avutamam yüreğimi,bir selamın ile;
Tuz basıp yaramı dağlar giderim.

...Yemin olsun,daha dönmem geriye;

Hele gardaş ''görünen köy kılavuz istemez''
Dere tepe aşar da varırsın demedim mi?
Günler ay olur da mevsimler gelip geçer!
Yolların hep sarpa sarar demedim mi?

Anıların saf tutar da üstüne - üstüne gelir.

Yaprak döktü ömrüm ilkbaharında!
Hasret dağdır, viran bağda gör beni.
Bundan gayri sonum, kara hummadır.
Al toprak gibi, yar yüzüne sür beni.

Esen yelden gelir,yarin kokusu!

Elveda, göz yaşımın aktığı topraklar!
Elveda, gençliğimi çalan yıllar!
Elveda, başımın belası kara sevdam;
Vakit tamam,vuslat yakın, artık elveda.

Kızıla boyanmış da dağın zirvesi
Ne akranı var yanında ne de kirvesi
Bir zalım elinden bitmez çilesi
***Gögsuyun başında ağlar bir gelin.
***Kendi kaderine yanar bu gelin.
Sırtında yavrusu yüreği yaralı!

Kulda himmet,derin sancı!
Yanar yürek,yoktur ilacı:
Meyve vermez kuru ağacı;
Sallama gardaş sallama.
***Ağırdan al kızma sakın!
***Senin ondan kalmaz farkın:

Gidiyorum gülüm ben bu diyardan ;
Sensiz yaşamayı başaramadım.
Bir hayalimiz vardı ikimiz için!
Senin yokluğuna hiç alışamadım.

Sana nasıl inandım, sana nasıl kandım!