Hande Ortay Şiirleri - Şair Hande Ortay

Yar

Bu gözler güneşe küseli çok zaman oldu yar
Yedikule zindanlarında mahpusum
Güvercinleri ulak salıyorum
Uykusuz gecelerimin ardından yar

Ruh ve ten katran gecelerde birleşir
Aydınlık karanlığa bürünür

Beyaz, siyah örtüye gereksinim duyar
Yürek telaşıyla soyunup gizlediklerini göz önüne serer

Yaralı Yürek

Alışılır terk edilmelere
Ulu ortada bırakılıp gitmelere
Apansız çaresizliğe
Alışılır be yaralı yürek

Malihulya Halim

İstanbul’a hasret gibi bir şey onunla ve de onsuzluk
Denizdeyken susamak gibi öylesine bir şey
Vapurda çığlık, çığlık martıya simidimi kaptırmak
Ey aşkların şehri, ey

Yar Seninle Kavuşabilsem

Bilirim, hiç de öyle kolay olmayacak bendeki özlem
Ah, o kadar doluyum ki, konuşmak ister yüreğim
Zira der daim yanımda olacağını bilebilsem sevdiceğim
Seninle hasret çekip, yar seninle kavuşabilsem

Ya Sen?

Ben küllerinden doğan bir anka kuşuyum
Ya sen?
Ben duygu soluyan bir aşk sarhoşuyum
Ya sen?

Yaz

Hadi kır şu inadı sevgili
Bana yaz
Bir şeyler yaz
Özlediğini yaz

Yazanlar Yazsın

Takılma bu kadar, ey ezgin yürek
Denersin olmaz
Bakarsın olmaz
Umut bağlarsın, o da olmaz

Yazma Hevesimin Mesaisi Bir Tek Sana Aittir

Sen benim yegâne şiirim,
Ahenkli yapan kafiyemsin…
Sana yazacak olacağım bütün şiirlerim kifayetsiz kalır inan!

Yerden Yere Çaldın Ey Sevgili

Tadamadım ne tenini, ne kokunu
Kalbime sapladın felek okunu
Hissettirmedin sevginin azını çoğunu
Yerden yere çaldın ey sevgili