Hande Ortay Şiirleri - Şair Hande Ortay

Tut Ellerimden

Ey benim yüreğimde olan sevgilim
Yokluğunu da, acını da ben bilirim
Acın yakarken canımı
Şu an duy isterdim, şu isyanımı!

Tutkunum Sana

Kalbimin döküntüleri diyorum sevgili,
Derin bir acıya gark oldu
Çoğu zaman ozanca düşünür oldum
Bazen de cahilce

Tutmadın Ellerimi

Yazmakla biter mi, sanmam acılarım
Özlemdi tutamadığım, üşür ellerim
Yokluğun yazdırır, perişan hallerim
Dertlerim bitmez, gece gündüz düşlerim

Tutunacaksın

Yaşamın rüzgârında tutundum sana
Elimde kasnaklı bir uçurtma
İpinin ucunu bıraktıkça
Özgür sevinçlere havalandım seninle

Uğruna Ne Şiirler Yazacağım

Aslın, endam ile teninde
Gönül perden ise en derinde
Hep vakisin, olmasam da günün birinde
Uğruna ne şiirler yazacağım ah bir bilsen

Umuda Akan Nehir

Yazdığın her şiir yüreğimi dağlıyor
Bırak hüznü artık mısraların ağlıyor

Umuda aksın artık, akmayı unutan

Umutlar Yok Olur

Poyraz misali esersin
Saçların savrulur da seversin
Hasretle beklenen yollar gibisin
Umutlar yok olur, el olur gidersin

Umutsuz, Sensiz, Yoluma Devam Ettim

Kar, lapa lapa yağarken yüreğime
Annesini kaybetmiş bir küçük çocuk gibi aradım seni
O kadar aciz, o kadar savunmasız ve bir o kadar da kırılgandım

Umut, Uğramaz Umutsuzluğa

Bazen avuçta saklayamayacak kadar sıcaktır içimizde
Bazen de yaşamın ta kendisidir umut insan gözünde
Korkudur belki de umut incinmiş yüreklerde
Bazen de acı bir tebessümdür insanların yüzünde

Unutma, Affetmek Erdemliktir

Farkındayım, kusurludur özüm
Hata yaparsam, güler mi yüzüm?
Kör olsun, hainse gözüm
Unutma, affetmek erdemliktir