Hamit Kalkan Şiirleri - Şair Hamit Kalkan

Ne candan fayda var ne de canandan
Hiç bir umudum yok yalan dünyadan
Adımım ecele gider bir yandan
Gülüşü unuttum göz yaşım varken

Kafamda dolaşır bin türlü soru

Kurşunun adı kör adresi saklı
Yakın mesafeden geçti fermansız.
Saplandı ciğere ağrısı farklı
Söküldü yerinden kaldım dermansız.

Ömre veda ettim durdu nefesim

Dost demek:

Baharla kışını
Ağrıyan başını
Ağır olan her taşını
Kaldırmaktır.

Sen beni ben seni
Yok sayacak gibi
Tanımadık canım
Ki silebileyim.

Kem gözlerden sakın

Bu ne biçim çile dolu günler ki
Üst üste geliyor,bitmek bilmiyor.
Izdırabı fazla olan güller ki,
Her zaman soluyor,açmak bilmiyor.

Dilde tesbih oldu ah la amanlar

Kırk yıldır bu tarlaya insan ekip insan biçtim.
Kimi toprağa kök saldı kimi kaybolup gitti.
Dervişiyle şerbeti,sarhoşuyla şarap içtim,
Hepsi nafileymiş, insanlığım toz olup gitti.

Çok çaba sarfedip kendi benliğimi aradım

Sana:
Can dedim, canım dedim.
Ama bil ki.Candan da ötesin
Meleğimsin diyecem ama
İnan sen ondan da ötesin.

Hüzünlü bir anda ani bir haber,
Beni benden aldı aldıda gitti.
Konuşmak isteyen o güzel dilber,
Bana haber saldı saldıda gitti.

Mazimin çırası hayalim birden

Benim hayatım kör kütük sarhoştur
Öyle bir gidişi var ki göresin
Kan revan içinde koştur ha koştur
Kanlı yaraları sar ki göresin.

Bir zulmün içinde geçerken ömrüm

Bu ne acele bu ne telaş sende?
Siyah saçın, hani akmı ki bacım?
Düşmüşsün dermansız olan bir derde
Tabiplerde çaren yokmu ki bacım?

Senin de el gibi bir yuvan vardı.