Hamit Kalkan Şiirleri - Şair Hamit Kalkan

Senin adını ben koymadım
Ama seni, ben yaşadım…SEVDA.
Mutlu olup bir gün sana doymadım
Acılarınla seni, ben yaşadım… SEVDA

Adında yanık verdiğin duygu gibi

Hani aya her baktığımda seni görüyordum ya
Artık söndürdüm ayı.Seni karanlığa gömdüm.
Ay etrafında ki dolaşan yıldızlar vardı ya
Hepsini tek tek kaydırıdım.seni karanlığa gömdüm.
Hani sen ölümüne seven bir aşıktın ya
Hani gölgem misali bana yapışıktın ya

Bir ben var ben de, içinde sen olan
Yaşıyorsam eğer sebebi ondandır.
Korkmaya başladım ölümün varlığından
Beni hayatla barıştıran bil ki sevdandır.
Aldığım nefesin
Atan kalbimin

Gözlerim uzaklarda yine bişey arıyor.
Körden farksız gibiydi görmekten aciz kalmış.
Öylesine yorgun ki güller gibi soluyor
Ağlayarak yaşları dökmekten aciz kalmış.

Öyle derin dalmışki boşluğuna gecenin

Offf be oğul.
Gözlerim kör olsaydıda
Görmesydim son halini.
Dünyam başıma yıkıldı.
Görünce iki kat olan belini.

Dertleri banamı verdin? Ey! Yarab.
İşte ölüyorum artık yetmez mi.
Gençliğim gidiyor olmuşum harab,
Acı çekiyorum artık yetmezmi.

Sevmek suçsa elbet sevilmek boşa.

Bir kor düştü yüreğime
Aha tam şurasına
Sağmı solmu bilmem ama
Sinemin tam ortasına.

Sardı saracak bütün bedeni

İki kefesi olan eski bir terazim var.
Bir tarafta ecelimiz bir tarafta çilemiz.
Gramlar bozuk çıktı artık itirazım var.
Bir tarafta derdimiz bir tarafta çaremiz.

Tarta tarta yoruldum bulamadım ayarı.

Yalancı dünyada Mecnun gibi.
Birine aşığım ama kime ki?
Asırlardır gezip yorgun gibi.
Birine aşığım ama kime ki?

Toprakmı,mezarmı yoksa taşamı?

Ağustos ayının güneşi var ya; tam tepemizde.
İşte sende onun gibi sım sıcak gibisin.
Yerleşip taht kurdun, hem de kalbimizde
Sanki zamanla ısıtıp yakacak gibisin.

Tutmasam da ellerini; görmesem de gözlerini.