Hamit Kalkan Şiirleri - Şair Hamit Kalkan

Yaş merdiven dayandıkça ellime
Sözler düğümlendikçe dilime
İfade etmekten zorlandıkça kelime
Özlemin bağrımı yakıyor be anam

Birden gidiyorum çocukluğuma

Karanlık bir dünyam var hani mehtap ve güneş.
Işıksız olunmuyor yardım et Öğretmenim.
Alev alev olmuşum bağrımda yanar ateş
Damla su bulunmuyor yardım et Öğretmenim.

Ağaç eğmek kolaydır eğer ki olursa yaş

Bir kış günü geceler karanlık,
Havalar ayaz ve soğuk.
Dünyaya geliverdi,
Hırçın deli bir çocuk.

Yarınları baştan belliydi,

Gecenin karanlığında
Gündüzün aydınlığında
Şöyle kafamı kaldırıp
Gökyüzüne baktığımda
Seni,seni buluyorum.

Hayat bir su,içtim ben yudum yudum
Boşaldı hayalim dolmak bilmiyor.
Dert yolunda gittim ben adım adım
Tükendi düz,yokuş bitmek bilmiyor.

Kaderime savaş açıp yenildim

Coşuyor sevincim uçuyor gönlüm.
Gülüyorum artık yarimi gördüm.
Ağlıyordum hergün nihayet güldüm
Uçuyoyorum artık yarimi gördüm.

Çıkarken yokuşu geldim inişe

Güneş düştü yüreğime
Dalınca buğulu gözlerin içine.
Gecenin karasında
Çoban yıldızı gibi parladı
Gözlerim semanın derinliğinde.
Ay ın yüzü kızardı

Bu son selamım. Belki de son veda edişim.
Bir daha merhaba dedirtmeyecek son gidişim.

Sanmayın ki bu veda ne bir sevgiye ne de bir aşka
Düşünmeye vaktim kalmadı ecelimden başka
Sallanmasa da olur.Bu bedenin uyku beşiği

Ne soranım vardır ne de sevenim
Öldürdüler beni gülmüyorum ki.
Dostumdan daha çok,her gün dövenim
Dövdürdüler beni gülmüyorum ki.

Güvencim kalmadı dost diyen kula

Acımadan vurup öldürdün beni
Oh! Eline sağlık kader sende vur.
Bu kaçıncı oldu değilki yeni
Oh! Eline sağlık kader sende vur.

Birkaç kere vurdun yazık demedin.