Bazen diyorum bazen
Bir ses duymak istersin;
Hani limansındır, demirsizsin
Ve uzayıp giden bir dalgaya hararetsindir.
Kıyıya gömülürsün yani, serilirsin,
Cenazeni martılar süsler,
Ölüp ölüp duruyorum, dirilemiyorum,
Konuşamıyorum bazen
Biter cümleler, hiç başlamazlarsa eğer
Şefkat; küçükken büyüttüğüm çocuktu.
Dizlerimde sallıyorum,
Ninniler söylüyorum,
Yüreğim yorgun olmasaydı
Sözcükler yol alır,
Cümle bahçelerinden geçer de
Bir gözyaşı içerdi,
Kadehten kadehimden.
Ama sen gel gör ki ne kaşı, ne gözü
Beklemeyi bilir misin sen
Gidişinle, kalışınla,
Yok oluşunla,
Dışarı sızan susuşunla,
Beklettin beni sen.
Korkuyor musun
Bağdaş kurmuş ellerin birbirine
Geçmiş birbirine çizgiler
Alın yazısı tırnak içinde
El pençe bu depremler
Deşip deşip toprağı,
Ölüyü çıkarmakta gün.
İnsan sadece bir kere ölür mü ?
Kaç kez açıp solmaya başlayan gülün
Binlerce kokusunda verdiği düğünü,
Bir yaz günü,
Bir şey mi istediniz?
Ben garsonun teki
Gariban değil, dilenciniz
Yitik bir adamın biri
Buyrun, ne içerdiniz?
Hoş beş cümleleriniz
Ben geldim
Koşarken yorulmuşum,
Güneş yorulmuş
Gözlerinin bitişiyle beklemişim,
Kapı açılsın istemişim,
Gündüzken bazen
Zincir kırılsın gamlı bağrımda
Ellerin gözbebeklerime dolansın
Günlerce tırnaklar sürmek camdan tarlalara
Yavaş yavaş kazınsın
Dışarısı korku saçaklıyor hemde toz bulutu
Böyle ağlanırmış beni al iç ceplerinden
Beni duyun ah dostlar!
Ben bu şiir evreninde, yetimim
Kim sahip çıkarsa göğümden düşenlere
Onlara yine bir şiir vereceğim.
Ben koskoca bu kömürlükte mücevherim, ah dostlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!