Halil Topaç Şiirleri - Şair Halil Topaç

Gözlerinden ırağım, gönlünden de ben ırak.
Hayaller bana bakar, ben onlara bakarım.
Sönük silik umutlar, yanık bir umut bırak.
Umutlar bana bakar, ben onlara bakarım.

Ömrümün ilki sonu, toplasam kaç yaşında?

Dünya sen garipsin, insanın garip.
Haksız yerde zulüm etmişi gördüm.
Sen insandan, insan senden acayip.
Bir şey anlamadan, yetmişi gördüm.

Derdin benden biri, boynumda külfet.

Her gece yarısı seni düşündüm.
Gözlerime uyku girmiyor Ana.
Kalbimin üstüne resmini koydum.
Sardıkça yaşlarım durmuyor Ana.

Hayalini kurup seni bekledim.

Benim gibi asılı, dar ağaca duygular.
Boynunda kalın sicim, sen gelmeden iner mi?
İçerimde kör kuyu, dibe vurmuş yaralar.
Hangi merhemi çalsam, sen gelmeden diner mi?

Ne kadar varsa aklım, artık başımda değil.

Gün battı batacak bir akşamüstü.
Kimseyi hesaba katmadan gitti.
Bir tek bana değil, bir şehre küstü.
Arkasına dönüp bakmadan gitti.

Bir gelenim vardı el ayak kesti.

Doktor sen bilmezsin kör yaram nerde?
Gel şu yaramı gör, kaç küme ocak?
Dikiş tutmaz, merhem almaz bir yerde.
Gel viran yeri gör, kaç köşe bucak?

Bir bak başkasında, var mı bu yara?

Eğlenme ellerde bize doğru gel.
Yüzü gül nakışlım beyaz kelebek.
Eller sana uymaz bize doğru gel.
Sen gönlünü dinle biraz kelebek.

Dalı büyük görüp her dala konma.

Aney!
Beni bana bırakmadılar ki, bende senin olayım.
Elim bağlandı elim.
Kapadılar gözlerimi, tutuldu dilim.
Dar kafese koydular.
Söyle! Sana nasıl geleyim?

İçerim yandı durdu, dilim dolandı durdu.
Seni çok seviyorum, bir kere diyemedim.
Hislerim hapsedildi, yürekte kaldı durdu.
Acizim çözemedim, sen söyle diyemedim.

Gözlerim hep utangaç, hep yerlere dikilmiş.

Hala bilmiş değilim, ben var mıyım yok muyum?
Beni yok eden sebep, bu yokluğun değil mi?
Hala bilmiş değilim, ben aç mıyım tok muyum?
Açlığıma tek sebep, kayıp sevgin değil mi?

Her gün bende tüy biter, dua bitmez dilimde.