Halil Topaç Şiirleri - Şair Halil Topaç

Ayrıldığın gece sabah görmedim.
Gecem sana küskün gün sana küskün.
Unuturum dedim sabır denedim.
Aylar sana küskün yıl sana küskün.

Az gittim uz gittim ne yerler gezdim.

Haberim olmadan derinden süzmüş.
süzdükçe yaklaştı tatlı bir çocuk.
Bir kaç soru sordum meğer öksüzmüş.
Sokaklarda henüz yaşı beş buçuk.

Kim bilir ki beni kime benzetmiş.

Doğruyu söyledim, Dokuz köyden kovuldum. Beni dokuz köyden kovanlar; Duyun beni! Ben onuncu köye yerleştim. Onuncu köy benim köyüm. Tek hanelik köydeyim. Tek hane hem evim, hem de köyüm. Ağası da benim, Köylüsü de benim. Bu köyde, Kanunu ben yazarım, Kuralı ben koyarım. Gelmek isteyen varsa, Kaçaklar, kaçıklar, uçuklar, İkiyüzlüler, üçkağıtçılar, Yalancılar ile, Talancılar gelemez. Ya kanuna uyar, Vizeyi alır doğru olan köye gelir. Ya da, dokuz köyde eğri kalır. Kanun belli, Kural belli, Madde belli, Fıkra ile bendi belli. Bulunduğum yer, Adreste belli. Onuncu köy, Onuncu köy, benim köyüm.

Yaş kırk beş çilem kırk beş.
Hangi murada erdim?
Bilmem bu kaçıncı beş?
Beşi bir yerde derdim.

Hayat sanki keşmekeş,

Bir dilek tuttum da geldim yanına.
Dileğime çare sen söyle falcı.
Kim ne engel koydu yârin yoluna.
Gelmesine çare sen söyle falcı.

Bu çizgiler yârin yolu değil mi?

Çok güzelsin çok tatlısın.
Melek gibi bakıyorsun.
Çok nazında sen haklısın.
Kime baksan yakıyorsun.

Resim gibi çizmiş Mevlam.

Ne değişir ayın üçü ha dördü.
Gönül yardan hergün zulüm görmüşse.
Kim bu hale koydu, kim geldi gördü?
Ne diyeyim, iki gözden körmüşse.

Gönül yanmış ise, ha tam ha yarım.

Gün doğarken yedi tepe ardından.
Doğan günü gördüm, seni görmedim.
Akşam olur karanlığın ardından.
Ay mehtabı gördüm, seni görmedim.

Gece samanyolu, seher yıldızı.

Şems-u kamer misin nedir bu hüsnün?
Simsiyah geceler bir nura döner.
Baharın goncası yanında dursun.
Gonca boyun büker hazana döner.

Kanın her damlası deli bedende.

Tanrım dert vermiş bana.
Sırayla çekiyorum.
Sanki az gelmiş bana.
Yardan da çekiyorum.

Hayatın çilesini.