Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Uyku-su gelmişliği
yaşamaktan farz edenlerdeni
tüm densizliği
terbiye ediyor bu güç.

şimdi yatıp uyuyup!

Hayatın içinde var olduğunu sandığımız
hatta bunu somutlandırdığımız
İkilem;
bizlerin içindeki çizginin soluklandırışı
siliklendirişi.

Fırsat eşitliğinin olmadığı durum ve koşullarda,
baskının-zulmün kozasından ipek böceği çıkmıyacak
herhalde ve halükarda.

Sen adına huzur dedikçe,
kargalar koro halinde gülüyor bu hallerinize bayım.

g/ece;
gündüzün ırgatlığını taşıyamıyor
büyüsünde grileşmiş röntgen
siyahi karanlıkta

teş-hissiz-telaşla ötecek horozlar sabah sabah erken erken

her ne kadar
ne zaman
nasıl
geleceği belli-değil deselerde
inanma

İnsanın çok uykusu gelince
bir miktarını düşüne vermeli
odunda değilik hani duyumsamazsız
taşıyıcı ve ısıtıcı mesnet olmanın yorgunluğunda
zihinsizlik üzerinde balta boynumuzun üzerinde
birgün- saat borcunu isterken

Kavramalar
duygularla sarıp harmanlandı
bebektik
insana katılımı ummansız gidişart
umarsızdı tekil yanlı-şıkkıyla
adını bulduğumuz anlam

Vebali boynuma
iki boyutta boynum incedir
kıl kendirim
yaşamaya dair imgelemeye.

Veli-nimette

Isçacık
Bilinçaltımda korurum kuşları
cebimde çay param yok
kahvehaneye gidecek veresiye defterim bile
aklıma darı ektim filmimin düşünde
bedavaya yol yürümek a'dan z' ye giderken

Sen beni içmişsin
şarap bu ağzı dar gönlü geniş

tanımadığım ses yudumladım
aşina aşkım içimden sesleniyor şimdi