Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Haber geldi silinmiş zihnime
cin fikirlilerden orda mısın!
uykudamısınız kara sevdalı ortadoğulular diyordu.

Zavallı yerküre,
seni sana bırakıp gittiğimizde biliyorum

Emeklemeye harcadığım çaba ve meraktan sonra
yürümeme böyle engel olduğunu neden söylemediniz
belki vazgeçerdim büyümekten.
Hatta;
yaşamaktan bile.

İnsanın uykusu gelirde
iki baş baş yastıkta konuk etmezmi dudaklarında gülümsemeyle düşlerini
gözlerini yummaz mı gönül rahatlığında

Çok kötü fena yorgun bu yeryüzü
düş/se ayın bakir(e) toprağına

Bir ağlasam
bir ağlasan
bi ağlasak
suların sessizliğinin
gerekçeli kanıtı olursun birtanem.

Hayallerinde
tül kenarından geçmiş perde
gözde ağırlaşmış özlemin
ne kadarında vardın yerkürende
allemi cihanda tutsak mekanda

Hep anlamaya çalıştığım
ve
tanımlayamadığım sonsuzluk şu idi:
8 adet müzik notasından
ve
29 harften

Gizli bahçelerin kuytusunda ayışı
zulasında yanar sönerdi göz açık kapayıncaya kadar
en kırılgan
en çoğalan zamanında çıkınında çöreklenmiş az/acık
az
azık

Bir konuşsa bir konuşsa susmuş bir ömür
coşar bütün ırmaklar yatağından taşmış debisi ile
s/el olur bu dil/ler.

Genzin kurur benzin sararır
elden gelen öğüt ve öğün,

yokluğunda;
elim hamur yoğrulmaz teknesinde
karnım açık tahammülsüzlüğünde
çöker kan şerbeti çeker gider kamere.

Ya bana ben olduğumu verin

Sen;
beni bana çok gördün.
Eşkalimi tarif etsene gülüm

Sözlerim sinmişti yüreğine
ayaklarım düşmüştü yollara