Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Tam çayımı yudumlarken kıtladım nefsimi
boğazıma dizildi bunca yıllar taşıdığım yük gemileri.

Bağırıyordu;
Şaraba yol açınnn,şaraba yol açın diyen fikrimin yanıp sönen fenerleri.
Klavuzu şiir olanın denizi şarap olur elbette

Zamana karakalem gerek
bırak kendini kendinle
Omuzundaki yük insana kalsın
al yüreğindeki ağırlığı sana dair ne varsa hafiflesin

Sana;

hayran kalmak ve idol görmek yetmiyor
ufkunda;
gözönüne gerilmiş bulutları aralamazsan
geride kalıyorsun
öne çıkıyor ayran budalılığı!

Tuttuğunu
bulduğunu benimseyenlerden biriydin
kör geceydi bugün
ay;
bulutta saklı yüzünü gizleyen yıldızlar firarda

Taşlar ayıklanıyor
alüvyon oluşmuş kalbimin damarlarından
bir kadının itibarının tecellisi yine bir kadından tescilli
sevgilim
öbüründen helallik istedi ömrünün anlamında.

Siz;
kendinize bir Leyla
Sizde;
Mecnun arıyordunuz bu çöl sıcağı yaz vaktinde.

Ancak;

Kalsa bile,
uçamasa bile, bir tek hasretin kuşu kalsın göğüs kafesinde
ama sakın onu üşütme-üzme
ve
kendi içinde kanatlanması bile sonsuzluğu doğrular
gerisi anlam ve manada ölümsüzdür

Dolu insanların boş insanlara aktaracakları ancak boş/una olur ki
ipe de un serilmez:

Alın yazgındaki falezlerden at kendini alın terime-
tutunarak tutuşsun bu kızıl güller

Bu olumluluk;
senin haklı olduğun cephede bulunmalı
bu tarafın tartışmasız uzun ömrü
ve
doğanın özdeş yasasında yadsınmamalı.

Seveceksen
istiyorsan
niyet mektubunda sunmalısın
sevmenin gerekçelerini

İstiyorsan!